Week zeven

Hier weer een vers reisverslag!
Veel mensen laten nog steeds geen reactie achter, doe dit alstublieft wel! Dit geeft mij weer extra motivatie dit te blijven doen!

Zondag 26 Augustus
Itepela

Vandaag is Pedro er niet voor het ontbijt weer thuis. Elke morgen zoekt Aldenice Pedro zodat hij komt om te ontbijten maar deze morgen is Pedro niet in de buurt. Pedro is naar Geraldo zijn huis gelopen om de chilenen te vragen of iemand vandaag de preek kan verzorgen in de kerk. Pedro was dat gedurende de week vergeten te vragen!
Gelukkig is Sergio bereid te prediken!
Van acht tot negen ben ik bezig mijn vorige reisverslag online te zetten. Helaas laad mijn ipad niet de gehele pagina van waarbenjij.nu en daardoor werkt het niet om het reisverslag te versturen.
Om negen begint de dienst. De aanbidding begint heel erg traag, Ariel zegt dat dit wel de traagste en langzaamste aanbidding is die ze heeft gehoord, net of iedereen nog slaapt.
Gelukkig klimt het tempo na vier liederen een beetje omhoog en klinkt het weer als vanouds.
Sergio spreekt over het broodwonder uit de vier evangeliën en vertelt dat we moeten zijn zoals het kind dat het brood aan Jezus gaf. Het kind deed geen moeilijke wiskunde en bedacht niet dat wat hij gaf veel te weinig is voor vijfduizend mannen, hij gaf het gewoon aan Jezus in vertrouwen dat het genoeg was. Sergio vraagt hoe vaak wij niet een lijst opnoemen hebben met dingen waarom iets niet zou kunnen gebeuren. En dat we deze lijst maar al te graag aan Jezus laten zien en Hem vertellen waarom iets niet gaat.
Na de dienst vertrekt Mustafa met een gezin naar Massangulo waar de moeder in het ziekenhuis ligt. Zij heeft net een tweeling gekregen maar helaas heeft het tweede kind de bevalling niet overleefd en heeft de moeder erg veel last van haar zij. Mustafa gaat met het gezin haar bezoeken en tevens regelen ze de begrafenis voor het kindje. Ariel brengt ze heen en weer.
In de middag heeft Pedro het erg druk met lassen en is daarmee de hele middag zoet.
Ik probeer mijn reisverslag te uploaden maar helelaas


Maandag 27 Augustus
Itepela

Vandaag begint dan eindelijk de school! Ik vind het best spannend om weer les te mogen geven. Ik heb rekening gehouden met de kennis van de studenten en dat de meeste geen educatie hebben gehad. Ik gebruik daarom veel plaatjes en tekeningen. Mijn uitleg moet kort, logisch en duidelijk zijn en ik moet niet afdwalen van het onderwerp!
Ik vertel hen hoe een boom groeit en wordt omgezaagd. Dan laat ik ze zien welke soorten planken er uit gezaagd kunnen worden en hoe ze er uit komen zien als ze krom trekken.
Iedere student heeft een potlood en een schrift gekregen. Diegene die kunnen schrijven maken notities, de anderen tekenen de tekeningen na. Zo maken ze hun eigen werkboek.
Als mijn les klaar is krijgen ze van Pedro vijf minuten pauze. Ik ben bang dat hun hersens dan nog niet zijn afgekoeld dus krijgen ze vijftien minuten rust.
Na de pauze is het tijd voor de les van Pedro. Zijn les gaat over gereedschappen. Hij leert de studenten de Portugese benaming van de gereedschappen. Veel studenten kunnen alleen chiyao spreken. Voor hen is het lastig om de portugese benaming te leren, maar het is wel noodzakelijk om te weten want als ze ergens in Mozambique gaan werken bij een bedrijf dan zal daar de portugese benaming gebruikt worden.
Na de les van Pedro is het tijd om met de handen te werken. Iedere student heeft aan het einde van Pedro zijn les twee beitels, een blokhaak en een centimeter gekregen. Om het gereedschap netjes te bewaren en de studenten te leren dat je zuinig moet zijn op gereedschap moeten ze een gereedschapsrekje maken voor hun materiaal. Dit rekje wordt dan gemonteerd in de schuur, ieder heeft dan zijn eigen spullen en eigen plek.
Als het middag is krijgt iedereen twee uur pauze. Dit klinkt misschien lang maar veel studenten vinden de tijd te kort. Want hier wordt 's middags warm gegeten en ieder moet nog koken. Veel studenten komen van buitenaf en hebben hier geen mogelijkheid om tijdens hun school geld te verdienen om eten te kopen. Daarom geeft Pedro hen eten. Wel moeten ze die nog zelf bereiden.
Tijdens de lunch komt er een witte pick-up het terrein op rijden. Het zijn Frank, Sandra, Judah, Aline, Amido, de vrouw van Amido en een vrouw die vorig jaar DTS heeft gedaan en graag mee wilde.
Ze hebben eten mee genomen voor de lunch. Aldenice had al veel verschillende dingen gemaakt en dan het eten van Frank en Sandra er bij, dat maakt een feestmaal!
Tijdens de maaltijd wordt er Portugees, Engels en Nederlands gesproken, het is net een kippenhok.
Na het eten moet ik van Pedro een rondleiding geven aan Frank en Aline want ik weet het ondertussen net zo goed als hijzelf, zegt hij.
Na de rondleiding hoor ik dan we een uur geleden al bij een vergadering hadden moeten zijn bij Geraldo!
Iedereen vertrekt gelijk richting het huis van Geraldo. Als iedereen de vergadering bijwoont ga ik samen met een aantal studenten naar het trainingscentrum waar we deurgrepen monteren. Het duitse echtpaar, Sieghardt en Angela, hebben deze grepen gedoneerd omdat de deuren met de sleutel dicht getrokken moesten worden. Dit is natuurlijk niet goed voor het slot en voor de sleutel. Mijn uitdaging is om de studenten de grepen recht te laten monteren. Dit gaat behoorlijk goed!
Tijdens het monteren loopt Judah rond met de hamer, hij wil ook graag mee helpen.
Als de vergadering klaar is en de grepen zijn gemonteerd praten we wat met elkaar. Ik ontvang de uitnodiging om vrijdag langs te komen bij Ariel voor een spellenavond met de Chilenen. Dat lijkt mij erg gezellig!
Als ik dit plan overleg met Pedro vertelt hij dat het 's avonds te gevaarlijk is om alleen op straat te zijn. Het is beter als ik dan daar overnacht of als er twee personen zijn die mij terug brengen. Het is maar een klein stukje lopen maar blijkbaar toch erg gevaarlijk!
In het laatste daglicht oefent Pedro weer met zijn speer. Hij vertelt dat hij uit de familie komt die stamhouders zijn. Hij is eens gevraagd om stamhoofd te worden maar hij heeft het toen afgewezen. Ook vertelt hij dat het erg belangrijk is dat het stamhoofd goed kan speerwerpen en dat hij daarom in vorm moet blijven omdat het anders een schande zou zijn tegenover zijn familie.
Na het eten ga ik naar een groep kinderen dat nog op het erf aan het spelen is. Ik laat ze de dierengeluiden app zien op mijn ipad. Ze vinden het maar al te leuk om al die dieren geluiden te horen. Later komen hun ouders er ook bij zitten en zij leren hun kinderen de namen van de dieren.


Dinsdag 28 Augustus
Itepela

Om half acht beginnen we met bijbel studie, dit gebeurd elke werkdag. Ook al vergeet ik soms er over te schrijven. Iedere morgen bereid het team uit Chili iets voor. Het gaat over genesis en over hoe God de aarde heeft gemaakt, iets wat compleet nieuwe informatie is voor de studenten.
Daarna is het tijd voor theorie. Ik spreek over zwaktes in hout en hoe je deze kan herkennen. Ook leg ik uit wat de structuur is van hout en hoe je dit moet bewerken.
Daarna vertel ik hoe ze een houten hamer moeten maken, de eerste echte opdracht!
Als ik daarmee klaar ben is het tijd voor pauze en dan de les van Pedro.
Hij legt de studenten uit hoe ze hun beitels en ook de schaven moeten slijpen.
Iedereen gaat fanatiek aan het werk. En binnen een uur heb ik al jongens bij mij staan die zeggen dat ze klaar zijn met schaven! Als ik de stukken bekijken lijkt het niet eens recht. Ik geef ze uitleg hoe ze kunnen controleren hoe het recht is en stuur ze weer terug.
Sommigen snappen het na mijn uitleg maar er zijn ook een aantal die iets meer duidelijkheid nodig hebben. Aangezien mijn portugees en chiyao niet toereikend is, is dat een mooi klusje voor Pedro.
Na de middag pauze loopt er een jongen de klas binnen. Het is Bakar, een nieuwe student! Hij is hier heen gestuurd door Jan, de man die een boerderij heeft. Bakar komt uit Lichinga en heeft een flink stuk moeten reizen, met chappa, om hier te komen. Pedro loopt met hem naar het trainingscentrum daar wordt hij de buurman van Amido.
Af en toe neem ik ook even een kijkje bij de restauratie van de stoelen van de burgemeester. Het valt mij op dat, Simon een student van vorig jaar, twee soorten lijm gebruikt om de delen te verlijmen. Ik vraag mij af of hij zelf heeft bedacht dat hij twee soorten lijm nodig heeft of dat het per ongeluk is gegaan. Simon gebruikt de twee soorten lijm op precies de goede manier, één voor delen die precies passen en één voor delen die niet precies passen.
Als Pedro weer terug is vraag ik naar het gebruik van de lijm. Hij vertelt dat hij die instructies heeft gegeven aan Simon omdat ik Pedro vorig jaar heb geleerd hoe die lijmen werken. Ikzelf ben dat al lang weer vergeten!
Na de school lopen we met Amido en Bakar mee naar hun huis om te kijken of ze alles hebben wat ze nodig hebben. Amido en Bakar zijn beide erg blij met dit, voor hun, grote huis! Op een paar kleine dingetjes na hebben ze alles wat ze nodig hebben. Na dit geregeld te hebben gaan Pedro en ik terug naar huis.
We stoppen onder even bij het huis van Xavier, één van de studenten. Alleen zijn moeder is thuis. Zij vertelt ons dat Xavier van school gestuurd is omdat hij niet goed kan zien en ze geen geld hebben om een bril aan te schaffen. Zo makkelijk kan het gaan om geen educatie te krijgen! Nu is Xavier bij ons om toch een vak te leren.
Pedro verzameld oude brillen en heeft een koffer vol met brillen. Misschien dat we Xavier kunnen helpen aan een bril.
Net voor het avond eten beklim ik de mierenheuvel en kijk nog even of ik email heb.
Ik heb goed nieuws ontvangen! Er is iemand die tweehonderd euro heeft overgemaakt voor de school! Nu kunnen we eerdaags gereedschap kopen voor de studenten!
Voor het avond eten heeft Aldenice papaja jam gemaakt! Overheerlijk! Pedro heeft citroensap gemaakt, lekker fris na zo'n warme dag!


Woensdag 29 Augustus
Itepela


Deze ochtend ben ik super moe. Afgelopen nacht heb ik zeer slecht geslapen. Het is de tijd van unjagu en deze nacht stopte de muziek niet. Toen de muziek stopte was het al acht uur 's morgens! Nu heb ik oorpluggen mee zodat ik er niet zo veel last van heb als vorig jaar toen ik ze niet mee had. Maar oorpluggen helpen niet tegen het mee trillen van je bed met de muziek. De aarde is kurkdroog en is perfect voor het verplaatsten van trillingen, zo ook de bassen van de muziek.
Deze ochtend zijn er ook een aantal studenten te laat op school, ze hebben hele kleine ogen. De hele nacht hebben ze gedanst en gefeest.
Deze ochtend Herhaal ik wat ik ze gisteren heb vertelt want ik zag dat het niet goed begrepen werd. Ik geef ze les over het slijpen van gereedschap, houtvezels, werkvolgorde en orde en netheid. Grappig is dat ze als eerste na de les de werkplaats gaan schoonmaken en opruimen. Daarna werkt iedereen verder aan hun hamer.
Iedereen? Nee niet iedereen! Aangezien we niet genoeg schaven hebben voor alle studenten moeten we wat andere klusjes voor ze verzinnen totdat we meer gereedschap hebben. De studenten zonder schaaf moeten dit keer een paar werkbanken in elkaar timmeren zodat ze straks, als ze wel een schaaf hebben, er op kunnen werken.
Ook vandaag komen er aan de lopende band studenten naar mij toe om hun werk te laten controleren. Helaas moet ik ze teleurstellen, hun werk is nog niet goed genoeg! Ik wil ze een goede kwaliteitshamer laten maken, niet één die na drie keer uit elkaar valt.
In de middag eten Pedro, Aldenice, Ariel en ik samen met de studenten. Voor de studenten is het erg bijzonder dat de leraar samen met de leerlingen eet.
Na de maaltijd werken we nog even verder aan de hamer en daarna is het tijd voor teambuilding en ontspanning!
Pedro heeft namelijk een voetbalwedstrijd georganiseerd! De studenten van de school tegen het lokale voetbalteam. Het lokale team traint bijna iedere dag en wordt gezien als erg goed. Pedro vermoed dat de studenten worden ingemaakt maar dan hebben we tenminste wel lol gehad zegt hij.
Na de eerste helft is de stand nul tegen nul. Het studententeam heeft goed stand weten te houden tegen het lokale team! Iedereen die aanwezig is, is verbaasd. Dit kon nog wel eens spannend worden!
Na de rust blijft het studenten team weerstand bieden tegen het lokale team. Maar het lokale team heeft hun scheidsrechter aangesteld als scheidsrechter en nu het spannend word wordt de scheidsrechter partijdig. Veel overtredingen worden toegestaan en zo wordt er ook een goal gemaakt aan het einde van de wedstrijd.
De studenten verliezen met nul tegen één van het lokale team. Maar eigenlijk was het gewoon gelijkspel.
In de avond spreek in Sergio, hij vertelt mij over hoe God in zijn leven werkt.
Hij had een goede baan als fysiotherapeut in Chili. In Chili is je baan alles, zonder een goede baan ben je niemand. Hij wil graag missionaris worden maar daarvoor moest hij zijn baan opzeggen. Zijn ouders vonden dat geen wijze beslissing en zo ook de rest van zijn familie niet. Sergio besloot twee jaar geld opzij te leggen om de school van jeugd met een opdracht te doen. Toen de dag aanbrak en hij zijn baan opzei, zei God tegen hem dat hij al zij gespaarde geld weg moest geven. Dat wat in zin portemonnaie overbleef mocht hij houden, ongeveer acht dollar. Ondertussen had Sergio aan iedereen vertelt dat hij flink gespaard heeft om deze school te kunne doen en dat hij genoeg geld heeft. Maar God heeft tegen hem gezegd dat hij alles weg moest doen maar ook dat hij dat tegen niemand mocht vertellen! Sergio wist twee maanden rond te komen met de acht dollar, tot de dag kwam dat hij naar Santiago moest om naar de school te gaan. De acht dollar was al bijna op en het was niet genoeg om een buskaart te kopen. Hij besloot te bidden en wonder boven wonder ging de telefoon. Het was zijn vader die toevallig naar Santiago moest en vroeg of Sergio mee wilde rijden. Tijdens de school bad hij veel voor zijn financien want ook de school kon hij niet meer betalen, aan het einde van de school kreeg hij te horen dat iemand een donatie heeft gedaan en dat Sergio niets meer hoefde te betalen. Toen hij weer terug wilde naar huis was er geen mogelijkheid meer voor hem om terug te reizen. Hij besluit naar de kerk te gaan. Aan het einde van de dienst komt er iemand naar hem toe. De man zegt tegen Sergio, jij woont toch in dat dorp een flink stuk uit Santiago? Ik heb hier nog een buskaart over daar naar toe, maar ik gebruik het niet. Wil jij het hebben?
Sergio was met stomheid geslagen en accepteerde uiteraard het aanbod.
Sergio vertelt mij dat God hem in die tijd alles heeft gegeven, onderdak, eten, scholing, noem maar op. Toch indrukwekkend om dat allemaal te horen!


Donderdag 30 Augustus
Itepela

Vandaag is het mijn verjaardag! Voor het eerst vier ik mijn verjaardag zonder mijn familie, het is een gek gevoel!
Van Pedro en Aldenice krijg ik een speciaal ontbijt! Een omelet met patatjes! Ze hebben onthouden dat ik vorig jaar dit gerecht bestelde in een restaurant als ontbijt. Lekker!
Geraldo brengt mijn kabel voor mijn solar paneel terug, het is hem gelukt het te repareren! Ook een super verjaardagscadeau!
Net voor de school begint, brengt Ariel een grote ovenschotel vol cake!
Kort daarna zie ik een lammetje geboren worden, het is een mooi gezicht hoe snel het lammetje op de poten staat en kan lopen! Pedro vertelt dat het het tweede lammetje is dat vandaag geboren wordt, mooi hoor die jonge dieren!
De studenten werken weer verder aan hun hamer. Het is best lastig en het is een ware test op hun geduld. Veel willen te snel klaar zijn en komen bij mij om te controleren, maar dan leg ik ze alles nog eens uit en moeten ze weer verder met schaven.
Vandaag is Ariel door de mijn keuring heen gekomen, zij mag verder werken aan de steel van de hamer nu ze delen voor de hamerkop goed geschaafd heeft. Ook Mawuto is zo ver, maar zijn hamerkop is te klein hij moet later een grotere maken.
Als het tijd voor het middag eten is stopt iedereen en krijgt twee uur lang pauze.
Aldenice heeft een speciale verjaardagsmaaltijd gemaakt voor mij. We eten wraps en je mag zelf kiezen wat je erop wilt hebben. Aldenice heeft in veel kleine schaaltjes iets voorbereid. Je kan kiezen uit: bonen, ui, tomaat, kip, gehakt, sla, wortel en nog een aantal andere ingrediënten. Heerlijk!
Aldenice heeft zelfs een toetje voorbereid! Speciaal voor dit toetje heeft Pedro de koelkist gerepareerd! Het is een soort tiramisu en ook deze is overheerlijk!
Ariel vraagt of we een aflevering van de tekenfilmserie Xmen willen zien, die ik mee heb op mijn hardeschijf. Dat vind ik een goed plan. Ook Pedro, Aldenice kijken mee. Het is leuk te zien hoe Pedro in het verhaal zat en teleurgesteld was dat de episode stopte toen het spannend werd! Net als ieder kind dat de serie volgde en smachtte naar de volgende aflevering om te kijken hoe het afloopt.
Dan is het weer tijd om aan het werk te gaan. Veel studenten zijn al eerder terug gekomen om verder te werken, dat is een goed teken!
Al een paar dagen zie ik een kleine hoorn van een of andere gazelle rondzwerven over het erf. Steeds ligt het ergens anders! Ik vraag aan Pedro wat er mee is. Hij zegt dat hij dat ding gekregen heeft maar er niets mee doet. Ik vraag of ik er een hoorn van mag maken om te toeteren, hij vind dat een leuk idee.
Als we de punt er af hebben gezaagd begint Pedro er gelijk op te blazen, maar er komt geen geluid uit. Hij zegt dat de hoorn niet goed is en wil hem weg gooien. Ik vraag snel of ik het mag proberen en ik krijg er wel geluid uit, Pedro trekt een wenkbrauw op.
Bijna de gehele middag probeer ik er een mooi geluid uit te krijgen. Het is niet makkelijk om op een hoorn te blazen. Aan het einde van de middag lukt het dan eindelijk, de studenten moeten hard lachen!
Tegen de avond komen de chilenen langs samen met Louise. Ook zij brengen lekkernijen mee!
Als iedereen in de woonkamer plaats heeft genomen verteld ieder iets over mij. Soms is het een zegen en soms een getuigenis van wat ik doe en wie ik ben, erg bemoedigend en opbouwend! Daarna bid Pedro een zegen over mij.
Nu is het tijd voor de lekkernijen! Ik moet de cake in plakjes snijden. Terwijl ik dat doe zingen de gasten een lied dat gaat over het delen van de cake.
De chilenen hebben een soort zoete deegvlinders gemaakt, zij noemen het gescheurd ondergoed! Het is een aparte naam maar het is wel erg lekker! Ieder krijgt ook een stuk van de cake van Louise en van Ariel. Aldenice heeft koekjes gebakken en zet ook de tiramisu op tafel. Er is genoeg voor iedereen!
's avonds heb ik verbinding met internet, in bed! Normaal moet ik de mierenheuvel beklimmen maar dit keer kan ik lekker vanuit bed mijn berichten lezen op facebook.

Vrijdag 31 Augustus
Itepela/Lichinga

Om zes uur stappen Pedro en ik bij Ariel in de auto om naar Lichinga te gaan.
Christian komt ook mee net als Bakar, een student van de timmerschool.
Ariel moet een aantal mensen bezoeken in Lichinga, Pedro en ik moeten gereedschap hebben voor de school, Bakar moet zijn vrouw ophalen om mee te komen naar Itepela en Christian komt mee om te kijken wat er te koop is qua .
Het is een redelijk lange reis en vooral vermoeiend voor Ariel. Ze moet goed oppassen voor kuilen, uitstekende stenen, zachtzand, tegemoet komend verkeer op de verkeerde weghelft, overstekende geiten en kippen maar ook voor de enorme stofwolken die vrachtwagens achterlaten.
Als we in Lichinga aankomen gaan we eerst naar de bank. Ik voel dat ik geluk heb vandaag dus ik ga naar de bankautomaat om geld te trekken.
Ik heb daadwerkelijk geluk en ik kan geld pinnen! Eerst pin ik tweehonderd euro, dit bedrag heb ik als gift ontvangen voor de meubelmakersschool om gereedschap te kopen.
Maar het is lang niet genoeg dus pin ik er tweehonderd euro bij.
Dan gaan we de winkels en marktkramen langs die schaven verkopen. Goedkope schaven zijn volop verkrijgbaar maar zijn van erg slechte kwaliteit. Soms zijn ze zo slecht dat als je ze uit elkaar haalt, ze niet meer in elkaar gaan! Soms kan je ook een echte Stanley schaaf kopen maar voor een kleine betaal je al honderdveertig euro!
Dat is veel te veel! We moeten minimaal vijf schaven hebben en het liefst nog een aantal lijmtangen.
Na uren rond gereden te hebben moeten Pedro en ik een besluit maken wat we gaan kopen. Ariel zet ons af op de markt, zij moet haar nieuwsbrief nog versturen en moet daarvoor naar SIM voor een internet connectie.
Pedro en ik besluiten om vijf schaven te kopen van een medium kwaliteit afkomstig uit india. Ze kosten veertig euro per stuk! Ook willen we een goede kwaliteit lijmtang kopen, deze kosten vijftien euro per stuk voor een medium grootte. We moeten er achttien hebben maar we hebben niet genoeg geld daarvoor dus gaan we voor acht stuks.
Na lang wachten komt de winkel bediende weer terug, helaas hebben ze nog maar één lijmtang! We besluiten deze ene te kopen en we hopen dat ze weer voorraad hebben als ik in Lichinga ben om mijn visa te verlengen.
Ons middag eten kopen we in het zelfde restaurant waar ik samen met Pedro en Aldenice vorig jaar heb ontbeten. Dit keer bestel ik geen omelet maar een shoarma schotel. Het ziet er niet uit als shoarma maar het smaakt wel zo, dat is toch wel belangrijk!
Als we het eten bijna op hebben komt Ariel ons halen.
We gaan met ons allen naar de markt om verswaren te kopen, want dat is er niet in Itepela. Terwijl ieder aan het zoeken is naar de dingen van hun boodschappenlijst bel ik even met mijn thuisfront. Het is goed hun stem weer even te horen!
Jan brengt de vrouw van Bakar naar ons toe, het echtpaar is weer bij elkaar.
Omdat er maar vijf plaatsen zijn in de auto van Ariel gaat Pedro terug met de chappa.
Ariel brengt ons naar het trainingscentrum in Lichinga. Daar heeft ze een gesprek met Dinis. Ik bezoek het duitse echtpaar Sieghart en Angela. Intussen hebben ze veel werk verricht in het klas lokaal. De muren zijn binnen en buiten geschilderd, het ziet er veel beter uit dan het kale beton! De toiletruimte van het lokaal was helemaal kaal, daar zijn ze nu mee aan de slag. Ze hebben een gat in de muur gemaakt voor een raam en moeten het dichtmaken met glazenbouwstenen. Ook moeten de muren nog gestuukt worden, dan kan Sieghart de ruimte betegelen.
Na het bezoek aan het centrum gaan we naar Frank.
We treffen hem midden in het bak proces van wel twintig boterkoeken! Frank en Sandra willen ze morgen gaan verkopen op de springfair. Een voorjaarsmarkt in Lichinga.
Vol trots laat Frank ons het dek zien, het ziet er gelikt uit! Hij moet de trap en de balustrade nog maken en alles in de olie zetten.
Voor we weer terug gaan geeft Frank een aantal kroppen sla mee!
Tijdens de terugreis heb ik Een boeiend gesprek met Ariel. We hebben het onder andere over wat ons trekt naar Itepela. Grappig is dat we beiden maar één antwoord daarop hebben: de aanwezigheid en de liefde van God. Beide ervaren we dat God veel dichter bij ons staat als we in Itepela zijn.
Aangekomen in Itepela laden we de spullen van Pedro en Aldenice uit en pak ik mijn spullen uit mijn huisje om bij Ariel en de chilenen te logeren.
Als we bij het huisje van Ariel aankomen zijn de chilenen al druk aan het pizza's bakken.
Na het eten is het tijd om Risk te spelen. Ariel, Sylvia en ik hebben een alliantie gemaakt en we nemen het op tegen Christian en Sergio. Het is een spannend spel maar het lukt mij uiteindelijk om te winnen!
Dan kijken we een tekenfilm, Belle en het Beest. Ariel zingt alle liederen mee en de hele groep heeft plezier.
Na de film ga ik met Christian en Sergio mee naar hun huisje, zij hebben een extra bed voor mij want het is te gevaarlijk om nog naar huis te lopen.


Zaterdag 1 September
Itepela
Om vier uur is de moskee iets verderop al actief en al veel mensen maken geluiden. Het lukt mij om een beetje door te dommelen tot zes uur maar dan moet ik er gewoon uit.
Ik besluit naar Ariel te gaan, zij is vaak al om vijf uur wakker.
Ariel bied mij een ontbijt aan, zij heeft al ontbeten en maakt het huis schoon. Daarna kijken we samen een aantal afleveringen van De xmen tekenfilmserie. Ze wil graag een herkansing met risk en ze wint het. Dan spelen we samen Phase10 ik win maar heb wel de meeste punten verzameld. Bij Phase10 moet je zo min mogelijk punten verzamelen.
Ariel is al een behoorlijke tijd bezig met het bouwen van haar eigen bed en wil mij dit graag laten zien. Ze heeft een riant werkplaats maar heel weinig gereedschap. Ze maakt een erg groot bed, het is te zien dat ze er al veel uren in heeft zitten.
Ariel fokt konijnen en één konijn heeft net jongen gekregen. Als we gaan kijken blijkt de moeder de poten en oren van haar jongen te hebben opgegeten. De meeste zijn dood en eentje ademt nog maar zal zijn verwondingen niet overleven. Ariel heeft dit al vaker mee gemaakt, ze vertelt dat konijnen dat vaker doen meestal als het hun eerste keer is. Ze weren dan niet goed wat het is.
Dan wordt het tijd dat ik terug naar het huis van Pedro ga. Mijn Ipad is daar en ik moet nog heel veel typen voor dit verslag. Ook moet ik voor morgen de preek voorbereiden, dat kost ook veel tijd.
Tijdens de wandeling zie ik Pedro. Hij is druk aan het werk samen met een aantal jongens een brug te repareren. De overheid betaald hem zeer slecht en het meeste moet hij zelf betalen. Maar Pedro doet het voor de mensen uit de buurt en niet voor de overheid.
Als ik weer bij het huis ben van Pedro en Aldenice bekijk ik ook even mijn email.
Ik heb mijn vader gevraagd of hij aan de Gamma, waar ik werk, kan vertellen dat ik niet na twee maanden terug kom en ook niet na drie maanden! Ik weet dat ze er uiteraard niet blij mee zullen zijn, maar ik vind dit werk belangrijker dan het werk in Nederland. Het is een moeilijke keuze maar ik denk dat het zo het beste is.
Mijn vader schrijft mij dat ze bij de Gamma inderdaad niet erg blij waren met dit bericht. Ronald, assistent bedrijfsleider, heeft zelfs een officiële waarschuwing gekregen voor het goedkeuren van mijn zeer lange verlof. Zo zie je maar dat, ook al heb je genoeg uren om op te nemen, er altijd mensen zijn die niet kunnen of willen begrijpen waarom ik zo lang weg blijf. Natuurlijk heb ik niet gewild dat Ronald er problemen mee kreeg en ik dank hem voor zijn vertrouwen in mij!
Aldenice snapt mijn beslissing. Zij vertelt dat niemand er voor kiest om hier te blijven in Itepela, want dat zou erg onlogisch zijn want er is hier immers helemaal niets! Iemand die er wel voor kiest hier te blijven kan die keuze alleen maken door de liefde van God voor de mensen hier. Zij ziet mij maar al te graag langer blijven!
De rest van de ochtend en ook een heel stuk van de middag werk ik aan dit verslag, het kost veel tijd!
Rond vieren gaan Aldenice en ik naar het huis van Geraldo om de verjaardag te vieren van Carolina, één van de chilenen.
Als ik daar aan kom willen Christian en Sergio gelijk risk spelen! Maar daar is nu geen tijd voor want we moeten een verjaardag vieren.
Ook voor Carolina wordt eerst een rondje gemaakt en mag ieder iets vertellen over Carolina. Daarna wordt ze gezegend door ons allen.
Dan is het tijd voor het verjaardagslied en aangezien we met veel nationaliteiten zijn, zingt ieder een lied in zijn eigentaal. Ook ik als enige Nederlander heb zo mijn eigen solo.
Ook voor deze verjaardag zijn er veel creaties gemaakt om te eten. Als ik alles geproefd heb ga ik naar mijn huisje en wordt de verjaardag van Carolina een dansfeest.
Op de terugreis kom ik Pedro tegen, hij is nog steeds actief met de brug. Het is bijna af en hij hoopt dat ze morgen met de trucks er over kunnen rijden naar de markt.
Ik heb nog een hele preek voor morgen voor te bereiden, daarom ben ik vroeg weggegaan bij het feest. Het wordt vandaag niet vroeg naar bed gaan vrees ik.