Week vijftien

Hoera! Er is weer een blog uit het verre Mozambique!
Vanaf deze week heeft de stichting, die mijn werkzaamheden hier sponsort, een bankrekening!
Zou je mij naast gebed ook financieel willen steunen, laat dan even een berichtje achter!
Natuurlijk mag je ook een berichtje achterlaten gewoon voor de lol! Dat biedt ook veel steun en geeft mij goede moed!

Zondag 21 Oktober
Itepela

Deze morgen bakt Aldenice pannenkoeken voor het ontbijt, dat is smullen! Pedro is druk aan het werk met de stal van de koeien: schoonmaken en verstevigen.
Omdat ik maandag graag met Ariël mee wil naar Lichinga en daar een paar dagen zal blijven, heb ik sokken nodig. Maar al mijn sokken zijn in de was, dus heeft Pedro de was dame gevraagd om één dag eerder te komen! Zij is ook al druk bezig op deze vroege ochtend.
Om negen uur begint de kerkdienst. Tijdens de aanbidding komen er steeds meer mensen de kerk binnen stromen, blijkbaar was iedereen laat deze ochtend.
Pedro wil er graag een zegen dienst van maken. Nu de christelijke unjago van start is gegaan er er veel mensen bij betrokken zijn, bidden we gezamenlijk voor deze mensen en geven hen een zegen mee.
Tijdens de dienst geeft de familie van een meisje aan dat ook hun dochter graag mee zou willen doen aan de unjago. Dat is mooi, want dan is het meisje dat nu unjago doet niet meer alleen!
Na de dienst is het tijd voor het middag eten. Deze morgen heeft Pedro een schaap geslacht, dus vandaag eten we weer vlees!
Na het eten zijn mijn kleren droog, dat wil wel met vierendertig graden, en kan ik mijn tas inpakken voor morgen.
Als ik alles heb ingepakt vertrek ik naar Ariël. De mensen op straat kijken gek op van mijn grote rugzak: dat zien ze niet elke dag.
Als ik bij het huis van Geraldo ben blijkt Ariël er niet te zijn. Zij is naar het mini unjago feest voor de dochter van Kambe, het meisje dat vanmorgen heeft besloten deel te nemen.
Volgens Geraldo is de bijeenkomst alleen voor vrouwen dus blijf ik bij Geraldo op haar wachten.
Als Ariël arriveert, blijkt er geen feestje te zijn geweest omdat de wachtrij bij de molen te lang was en er daarom geen chima geserveerd kon worden en zij vertelt dat de mannen ook gewoon waren uitgenodigd. Soms loopt de communicatie hier niet zo goed, zeker iets om aan te wennen.
Gedurende de namiddag spelen we diverse spellen en 's avonds na een heerlijke kop lams/kippensoep (improvisatie á la Itepela) hebben we diverse prachtige gesprekken.
Vanavond slaap ik bij Geraldo, want morgen vertrekken we om zes uur naar Lichinga!

Maandag 22 Oktober
Itepela/Lichinga

Om zes uur vertrekken Ariël en ik naar Lichinga. Zij moet haar verblijfsvergunning verlengen en de auto langs de garage brengen voor onderhoud. Geraldo komt nog snel voor vertrek zijn boodschappen lijstje brengen!
Tijdens de rit naar Lichinga hebben Ariël en ik zeer bijzondere gesprekken!
Eenmaal in Lichinga rijden we langs het huis van Dinis en Balbina. Zij zijn niet aanwezig, want zij zijn naar een bijeenkomst in de buurt van Maputo, maar hun dochter is wel thuis samen met Julio. Julio heeft al voorbereidend werk gedaan voor Ariël. Hij is al naar de overheidsinstantie geweest van religieuze zaken om het bewijs van inschrijving te krijgen zodat de instelling van immigratie kan zien dat Ariël bij Jeugd met een Opdracht is ingeschreven.
Met dat papier in haar bezit vertrekken we naar Jan en Bonnie, bij hen mogen we logeren.
Zoals altijd zijn ze blij ons te zien en maakt Bonnie thee voor iedereen.
Jan en Ariël praten met elkaar over de verblijfsvergunning en controleren of ze alle papieren heeft die nodig zijn om de vergunning te verlengen. Na de thee brengen Ariël en ik onze spullen naar de gastenverblijven van Jan. Deze zijn altijd heel mooi ingericht en hebben een landelijke uitstraling, wat heel goed past bij een boerderij!
Daarna vertrekken Ariël en ik naar de bank om geld te halen. Gelukkig is er geen wachtrij en zijn we snel klaar. Een verblijfsvergunning is erg duur, rond de vijfhonderd euro!
We gaan naar de immigratiedienst en daar treffen we Jan. Hij helpt Ariël.
Als ze aan de beurt is blijkt dat haar naam niet op het document staat dat ze van religieuze zaken heeft gekregen en daardoor is het document niet bruikbaar voor de verblijfsvergunning. Jan brengt ons naar religieuze zaken en daar legt hij het verhaal uit.
Gelukkig ziet de instantie in dat het hun fout is en ze zullen het in behandeling nemen. Om twee uur 's middags kunnen we terug komen om het document op te halen.
Jan brengt ons weer terug naar de immigratiedienst, daar staat de auto van Ariël nog.
Ariël en ik gaan naar de markt, daar zoeken we naar een skippybal voor de dazenval maar helaas is zo'n bal niet verkrijgbaar. We vertrekken en gaan naar SIM, daar kan Ariël gebruikmaken van het internet. Ze moet nog een aantal dingen regelen en mails schrijven. Ik gebruik mijn ipad en schrijf ook een aantal mails.
Om twee uur gaan we terug naar de dienst van religieuze zaken. Daar vertellen ze dat één van de twee machines buiten gebruik is en dat alles een beetje langer duurt dan normaal. Ariël raakt in gesprek met een dame die ook moet wachten. Haar document blijkt dezelfde fout te hebben en ook haar verblijfsvergunning kon daardoor niet verwerkt worden. De Braziliaanse dame woont in Massangulo de stad heel dicht bij Itepela. Terwijl ze wachten kunnen ze veel delen met elkaar en duurt het wachten niet zo lang.
Als het document na een uur klaar is, gaan we weer terug naar de immigratie dienst. Ariël geeft de Braziliaanse dame een lift.
De Braziliaanse dame en Ariel leveren alle papieren in en deze worden gelukkig allemaal goedgekeurd. Hen rest alleen nog maar de vragenlijst in te vullen. De man van immigratie is meneer Mussa, de zelfde man die ook werkte aan mijn visum. Vandaag is hij gelukkig in een goede bui en doet hij zijn best hen te helpen. Hij werkt zelfs door na werktijd om alles goed af te ronden!
Beide dames krijgen een tijdelijke verblijfsvergunning mee, want het maken van de echte duurt een paar maanden. Nu kunnen beide dames weer voor één jaar in Mozambique blijven, daarna moeten ze dit proces weer door.
Ariël en ik gaan weer naar Jan en Bonnie, zij hebben ons uitgenodigd voor het avondeten.
Zij hebben nog meer bezoek, twee mannen. Een is een Zuid-Afrikaan en de ander een Mexicaan. Het is zeer gezellig!
Na het eten vertrekt de Mexicaan. De Zuid-Afrikaan, genaamd Hans, blijft.Hij slaapt ook in één van de gastenverblijven van Jan. Jan, Bonnie, hun dochter Debra, Ariël, Hans en ik spelen met elkaar het kaart spel Skipbo.
Na het spel is het tijd om naar bed te gaan, Hans, Ariel, George en ik lopen naar de gasten verblijven. Ik deel het verblijf met George, hem ken ik nog van de DTS van vorig jaar, hij werkt nu voor Jan!


Dinsdag 23 Oktober
Lichinga

Ariël en ik zijn wakker als de zon op komt. Als ik naar buiten ga om stille tijd te houden gaat de deur van haar huisje ook open, zij heeft hetzelfde idee!
Samen houden we stille tijd. We moeten wachten tot acht uur, dan is er ontbijt. Om half acht komt Bonnie om te zeggen dat het ontbijt al klaar is.
Na het ontbijt gaan Ariël en ik met de auto naar de garage om onderhoud te laten plegen aan de auto. Te voet gaan we de stad in, we bezoeken diverse winkels en kijken wat voor spullen er te koop zijn. Als we zijn uitgekeken gaan we weer naar SIM om te internetten. Ariël gaat op Skype en ik werk verder aan deze blog.
Als we uitgekeken zijn op Internet gaan we nog even de stad in om daarna door te lopen naar de garage. Als we bij de garage komen, zien we dat de hele auto, binnen en buiten wordt schoon gemaakt. Zelfs de motor en de onderkant van de auto!
De monteur vraagt er aan het einde wel extra geld voor, maar hij zegt ook dat als Ariël het niet wil betalen, het ook in orde is omdat ze het niet van te voren hebben afgesproken. Dat is toch erg bijzonder voor een Mozambikaan! Natuurlijk betaalt Ariël hem voor deze grondige schoonmaak, de hele auto ruikt weer fris en glimt!
Ariël rijdt ons weer terug naar Jan en Bonnie.
Ze heeft nog nooit de tour gehad van Jan over zijn terrein. Ze durf het ook niet te vragen omdat ze niemand tot last wil zijn. Ik weet dat Jan het leuk vindt om de tour te doen dus vraag ik hem of hij zin heeft om de tour te geven. Uiteraard wil Jan dit doen en bekijken we alle projecten waar Jan mee bezig is.
Ook deze avond zijn we uitgenodigd om te blijven eten bij Jan en Bonnie. Terwijl we wachten op de maaltijd spelen Debra, Ariël, George en ik Bananagrams.
Grappig is dat ik aan Ariël vraag of ik de Engelse woorden goed heb geschreven, Debra vraag Ariël welke letters ze nodig heeft om bepaalde Engelse woorden te schrijven en George vraagt Ariël hoe je sommige woorden schrijft in het Portugees. Ariël is ons woordenboek!
Na de maaltijd hebben we nog een aantal leuke gesprekken aan tafel en daarna is het tijd om naar bed te gaan.

Woensdag 24 Oktober
Lichinga/Itepela

Vandaag is Ariël eerder buiten om stille tijd te houden dan ik. Samen houden we stille tijd.
Omdat we gisteren zo vroeg waren, heeft Bonnie ons verteld dat vandaag niet om acht maar om half acht ontbijt is. En omdat we al enige tijd buiten aan het bidden zijn en goede gesprekken hebben, hebben Jan en Bonnie ons al gezien en nodigen ons uit om om zeven uur te komen ontbijten!
Na het ontbijt nemen we afscheid van Jan en Bonnie en rijden naar de stad.
We moeten nog een aantal boodschappen doen voor Geraldo en Aldenice.
Na de boodschappen rijd Ariël ons weer naar Itepela, daar zijn we weer thuis!
Omdat het etenstijd is besluiten we, na het uitladen van de spullen van Geraldo, om even te wachten tot we Pedro en Aldenice bezoeken. Ondertussen doen we een potje bananagrams natuurlijk!
Om twee uur gaan we naar Pedro en Aldenice en brengen hun boodschappen.
De studenten gaan net pas naar huis: ze hebben de lunch pauze doorgewerkt. Dat wordt deze middag geen lesgeven voor mij want de studenten zullen pas tegen vieren terug zijn voor het laatste uurtje werken. Ik besluit terug te gaan met Ariël naar haar huis. Daar kijken we de film Blindside, zeker een aanrader!
Als het bijna donker is keer ik weer terug naar het huis van Pedro en Aldenice.

Donderdag 25 Oktober
Itepela

Deze morgen is er, net als vorige week, geen echte dienst maar een informatie ochtend. Geraldo geeft een vervolgles over seksueel overdraagbare aandoeningen. Geraldo is de dokter van dit dorp en hij wordt elke dag overspoeld met mensen die SOA's hebben opgelopen, met name tijdens de tijd van de unjago.
Omdat veel gemeenteleden toch ook nog regelmatig vreemdgaan, geeft Geraldo deze les. Hij heeft een boek mee met veel foto's en laat zo zien dat hij geen sprookjes vertelt, maar dat het echt serieus is.
Na de bijeenkomst gaan de studenten aan de slag met hun project. Bakar is al bijna klaar. Hij moet vandaag een nieuwe bodem maken, want die ziet er erg slordig uit. Maar gelukkig ziet Bakar dat zelf al en daar ben ik heel blij om!
De andere studenten zijn nog bezig met het maken van de verbindingen, het is niet eenvoudig! Helaas proberen de meesten het af te raffelen, maar als ze voor controle komen hebben ze uiteindelijk alleen maar meer werk.
Een aantal studenten ziet dit in en gaan serieuzer te werk.
Ariël werkt vandaag thuis, want naast het nodige schaafwerk heeft ze nog een aantal andere dingen te doen.
Vandaag werk ik mijn blog bij. Ik heb deze week amper iets geschreven en veel beleefd!
Na het middag eten vertrekken Pedro en ik naar het huis van Geraldo voor een vergadering. Aldenice blijft thuis want zij verwacht een belangrijk telefoontje uit Brazilië.
Ariël heeft de leiding vandaag en zij deelt dat ze het op haar hart heeft om God te danken voor alle dingen die hij heeft gedaan en voor alle gebeden die hij heeft verhoord de afgelopen maanden. Aangezien dit behoorlijk veel is, want God is erg actief in onze levens, zijn we de rest van de vergadering zoet met bidden!
Ariël, Pedro en ik gaan na afloop terug naar het huis van Pedro en Aldenice. Helaas heeft Aldenice geen telefoontje gekregen. Ik pak mijn tas in, want ik slaap de komende twee nachten bij Geraldo. Morgen is er namelijk geen school in verband met de bijzondere agrarische markt, een onofficiële feestdag!
's Avonds hebben Ariël en ik een fijne tijd samen en hebben we naast onze gebruikelijk spellen ook weer onze gebruikelijke goede conversaties.

Vrijdag 26 Oktober
Itepela

Over vandaag heb ik niet veel te schrijven, want ik heb een extreem luie dag! Soms is dat ook wel even lekker! Naast een aantal afleveringen van de Robin Hood serie gekeken te hebben, hebben Ariël en ik ook twee potjes Risk gespeeld. Grappig en ook bijzonder is dat God naar ons idee duidelijk aanwezig was bij dat potje. De eerste keer had ik alle, maar dan ook echt alle, dobbelstenen tegen en won Ariël in drie zetten. En het potje daarna was het precies andersom! Bijzonder hè?
Vandaag is de grote agrarische markt waar iedereen al een tijd over spreekt. In de middag willen we deze bezoeken, maar als we er zijn is het hele plein leeg! We gaan naar Pedro om te vragen wat er is gebeurd. Hij vertelt ons dat de markt er maar twee uur heeft gestaan en dat toen iedereen weer zijn spullen heeft ingepakt en is weggegaan. Blijkbaar heeft in deze twee uur ook nog een prijsuitreiking plaats gevonden!
De overheid kwam bij Pedro langs omdat ze geen tafel hadden. Pedro geeft ze en tafel maar deze is te hoog en dus zaagt Pedro er een stukje af. Nu staat er een hele lage tafel in het gastenverblijf! Ook had de overheid geen palen voor een klein podium, ook deze wilden ze graag hebben van Pedro. Verder misten ze nog wat kweekplantjes om te laten zien, en ook deze krijgen ze van hem.
Aan het einde krijgt Pedro er helemaal niets voor terug, de palen en planten zijn weg maar de hele lage tafel heeft hij wel terug gekregen. Typisch voor de Mozambikaanse overheid!
Ariël en ik gaan weer naar haar huis toe. Bij haar huis treffen we Louise, die vertelt dat de vrouw die zo ernstig ziek was weer thuis is en het gaat weer veel beter met haar, goed nieuws dus!
In de namiddag is het tijd voor lofprijs, Ariël speelt op haar gitaar en samen zingen we voor de Heer. Aansluitend bidden we samen.
Net voor het donker voert Ariël haar konijnen en komt ze er achter dat haar achterband lek is! De mannen in Lichinga, die de spijker er uit hebben gehaald en het gat hebben gedicht hebben hun werk helaas niet goed gedaan.
In de avond hebben we tijdens en na het eten uiteraard vele opbouwende gesprekken!

Zaterdag 27 Oktober
Itepela

Gisteravond hadden we zo'n lol dat we de tijd waren vergeten! Het was zomaar twee uur 's nachts.Dat is voor hier laat en vergelijkbaar met drie á vier uur 's nachts in Nederland!
De zon straalt al sterk in mijn slaapkamer om vijf uur, tijd om uit bed te klimmen.
Ariël is ook al wakker. Ze wil graag even kijken of ze e-mails heeft ontvangen.Samen lopen we de drie kilometer naar het dichtstbijzijnde punt waar ze bereik heeft met haar telecom aanbieder.
Als we weer terug bij haar huis zijn ontbijten we met bananenbrood en een kop thee: lekker!
We zijn beide behoorlijk duf, logisch natuurlijk! En daarom maken ook van deze dag een super luie dag! We kijken veel afleveringen van de Robin Hood-serie en ook de film Fiddler On The Roof. En natuurlijk hebben we tussendoor vele gesprekken, het is weer enorm gezellig!
In de schemer geef ik Ariël haar groentetuin water, terwijl zij haar wasgoed binnen haalt.
Dan ga ik weer naar het huis van Pedro en Aldenice.
Na het avond eten bezoeken Pedro en ik Mustafa. Hij moet morgen spreken in de kerk en we wilden zeker weten dat hij dat niet vergeten is, net als vorige keer.
Mustafa vertelt ons dat het niet zijn beurt is maar die van Jonathan. Pedro praat nog wat met hem, daarna bezoeken we de zieke vrouw en het gezin van meneer Kambe.
Het is donker, de sterren schijnen helder en het licht van de maan is zo sterk dat Pedro en ik een schaduw hebben. We praten samen over mijn toekomst hier in Itepela.
Hij vindt het super leuk dat ik hier wil komen wonen. Hij zegt dat het wijs is om alvast mensen te observeren zodat ik een geschikt persoon zal vinden die als bewaker, maar ook als helpen zou kunnen dienen. Ook adviseert hij mij om het stuk land een paar keer te bezoeken waarvan ik denk dat God mij graag wil hebben.