Week zeven

Week zeven!

Zondag 31 Juli

Na het ontbijt gaan Pedro en ik de bush in om hout te halen dat een zaag team heeft klaargezet.  
Thuis gekomen zijn er al heel wat mensen verzameld voor de kerk dienst.
De dienst begint met zang en lofprijs gevolgd door twee sprekers, Frank (sportevangelist) en ik!
Frank had een bijbel tekst ontvangen, mattheüs 13 vers 16 tm 20.
Hij sprak over je identiteit in Christus. Wie zeggen anderen dat je bent. Zullen zij zeggen hij is een christen? 
Tijdens de aankondeging van mijn stuk vertelde Pedro dat hij mij hier heeft uitgenodigd voor de meubelmakersschool maar dat hij er bijbepaald word door God dat ik hier ook ben om mensen te leren over God en de bijbel.
Mijn stuk ging ook je identiteit in Christus. Maar dan meer gericht op het mee doen met feesten die hier gegeven worden. De bijbel tekst die ik gekregen heb is 1 korinthe 8. Het gaat over eten van offervlees aan afgoden, sterke en zwakke christenen en je identiteit in Christus.
Het was erg mooi om te zien hoe de tekst van Frank en die van mij met elkaar verbonden zijn en dat Gods woord gesproken wordt.
Na de dienst stond er al een wachtrij voor Pedro, met mensen die graag iets gelast zouden willen hebben.
Het is zondag, dus is er markt! Dit keer waren er twee mannen die hun groenten verkochten! Pedro kocht gelijk wat groente want anders is het op en als de volgende markt er is dan is er waarschijnlijk weer geen groente.
Sanoya slacht het konijn dat we 's avonds gaan eten. Hij is erg goed in villen en haald de huid er zodanig af dat het aan eén stuk blijft en een leeg omhulsel wordt. Hij stopt zand in het lege omhulsel, het lijkt weer op het dikke konijn, dit om het te laten drogen zodat hij er een zak van kan maken!

Maandag 1 Augustus

Vroeg in de ochtend gaan Pedro en ik naar een plek buiten het dorp. Het is ongeveer een half uur lopen maar dan heb je wel bereik met je mobiele telefoon en ik met mijn Ipad. Met mijn armen in de lucht heb ik stabiel bereik en kan ik mijn blog uploaden en email ontvangen.
Onderweg ziet Pedro sporen van banden op een weg die al een tijd buiten gebruik is. Hij herkend de sporen als de auto van Fred en Paula, een echtpaar dat een jaar geleden uit Itepela is vertrokken om Gods werk elders te doen. Zij waren een zeer belangrijke schakel in Gods plan voor Itepela en hun namen worden nog vaak genoemd in de verhalen die rond gaan.
Op de terugweg bezoeken we ze in hun oude huis, het huis waar Geraldo nu in woont. Grappig is dat zij al over mij gehoord hebben en ik over hun :)
Na het ontbijt komen de studenten  naar de school. Ze zijn nog steeds aan het werk met de pen en gat verbindingen, ze vinden het erg moeilijk om het precies passend te maken. Senoya ging wat te vlot en ging al lijmen, helaas is er een poot gebroken tijdens het spannen van de lijmtangen. Dit kwam door dat het niet precies paste!
In de middag is er weer een team meeting. Er wordt gebeden over de rammadan, de unjagu (zo klinkt de naam van het besnijdingsfeest) en ook over de zieken in het dorp en onze families. Het was zeer bemoedigend en er zijn veel woorden en teksten ontvangen en gedeeld.
Aldenice is druk in de weer het gastenverblijf schoon te maken. Er komen morgen gasten uit brazilië! Ik krijg dus voor twee dagen medebewoners.
Tegen de avond kom ik Mustafa tegen, hij wil graag aan een vriend dat filmpje laten zien op mijn Ipad die ik in de kerk had opgenomen. Al snel komen er meer mensen op het geluid af. Ze vinden het super leuk! Ook de fotos die ik hier gemaakt heb vinden ze leuk om te bekijken, bij iedere foto moet ik wachten tot ze alle namen hebben genoemd van de mensen op de foto tot ik de volgende mag laten zien. 
Toen later alleen de kinderen overbleven heb ik de lachspiegel app aangezet. Dat vinden ze geweldig. Leuk was dat de grote stoere jongens van 17 a 18 wegrende als ik hen de lachspiegel voor hield en de kinderen gingen voor dringen om er in te mogen kijken :)

Dinsdag 2 Augustus

Aldenice is vroeg in de ochtend vertrokken naar Lichinga om haar paspoort optehalen en haar verblijfsvergunning te verlengen. Helaas heeft ze de trip voor niets gemaakt, want degene die haar paspoort zou opsturen heeft het te laat opgestuurd. Nu moet ze donderdag weer naar Lichinga voor haar paspoort.
In de ochtend mag ik weer les geven. De studenten zijn vast gelopen met het project en ik moet ze weer op gang helpen. Een meubel maken dat verbindingen heeft die precies passen is toch niet zo makkelijk als ze dachten.
Nadat Pedro mijn les vertaald heeft en de studenten aan het werk zijn begint Pedro zijn expiriment. Het is hem opgevallen dat er in het dorp veel stukke kruiwagens zijn, zijn plan is om deze op te kopen en te repareren zodat hij ze weer kan verkopen. Zijn expiriment voor nu is om zijn eigen kruiwagen te repareren door een nieuw frame te bouwen.
's middags kookt pedro een saus van citroen met rode peper ( de peper heeft hier de bijnaam leeuwenpeper). De saus is behoorlijk pittig maar erg lekker met gebakken ei op brood.
Laat in de middag kwam Aldenice weer terug, ook kwam het braziliaanse echtpaar aan.
In de avond hebben we een gezellige tijd. Het echtpaar praat over hun belevenissen in Angola en Pedro en Aldenice vertellen hoe het er hier aan toe gaat.
De verhalen zijn zeer leerzaam en leuk om naar te luisteren!

Woensdag 3 Augustus

De planning was om om acht uur een bijeenkomst te houden in de kerk. Maar zoals mozambiqanen gewoon zijn begint de dienst pas om negen uur.
We openen met zang, het zijn de ondertussen befaamde zelfgemaakte liederen. Na de zang krijgen Fred en Paula de kans om een woord te delen. Fred spreekt over het opsplitsen van de grote kerk naar kleine huis groepen om het goede nieuws sneller te verspreiden.
Paula spreekt over hun nieuwe bediening in Zuid Afrika.
Na de dienst was er ruimte voor persoonlijke woorden voor Fred en Paula. Helena ( wasvrouw bij Pedro en Aldenice en tevens lid van de gemeente) deelt  dat ze het erg lastig heeft gehad toen Fred en Paula ongeveer een jaar geleden weg gingen. Ze was bijna inelkaar geslagen omdat de bewoners van het dorp dachten dat Fred gevangen was genomen door de overheid op verdenking van het verkopen van menselijke resten. Gelijk bedachten de bewoners dat alle christenen dat doen en dus moeten de christenen gestraft worden. Wat echt gebeurd was was dat Fred zeven dagen voor zijn vertrek een moslim gevangen heeft genomen die menselijke resten verkocht! Hij heeft de persoon uitgeleverd aan de politie en de persoonnzit nu in de gevangenis. Helaas was de politie te trots om te bekennen dat Fred de persoon gevangen heeft en niet de politie. Na de opstand van de christenen, die de waarheid wel kenden en vertelden, werdt het weer rustig in het dorp.( uiteraard werden de moslims niet vervolgd of allemaal verdacht van de handel in menselijke resten, want dat zou raar zijn.)
Fred en Paula waren zeer ontdaan van het verhaal en er rolden veel tranen.
In de middag was er een feestmaal bij Geraldo! Er was speciaal hiervoor een schaap geslacht door Pedro. Iedereen genoot van het vlees, de ingewanden, het vlees van de kip, de koppen en poten van de kip en uiteraard de ingewanden van de kip.. Iedereen? Nee, uiteraard niet iedereen!
Het vlees was erg lekker van het schaap :)
Ook waren er salades en patat gemaakt die erg lekker waren!
Vlak erna was er een team meeting waar Fred nogmaals uit legde wat zijn bedoeling was met het opsplitsen van de grote kerk. Ook vertellen Fred en Paulo over hun reis door Mozambique langs diverse team van Jeugd met een Opdracht en over hun missie in Zuid Afrika.
In de avond is het gezelligaan tafel bij Pedro en Aldenice. De Brazilianen zijn erg open en willen alles weten over Itepela, Pedro en Aldenice en mij!
Pedro en Aldenice vertellen over Itepela in het begin. Toen ze er net kwamen wonen.
Daniel en Marcie (de brazilianen) zijn onder de indruk van de dingen die ik hier doe.
Voor het slapen gaan nemen we afscheid van Daniel en Marcie want Pedro,Aldenice en ik vertrekken erg vroeg al naar Lichinga.
We bidden voor elkaar en zegenen de bedieningen.
Na afloop krijg ik de persoonlijke uitnodeging om ook langs te komen in Angola, waar Daniel en Marcie werken voor Jeugd met een Opdracht, om ook daar de mensen te leren hoe ze hout kunnen bewerken!

Donderdag 4 Augustus
Lichinga! Of toch niet?

Om vier uur gaat de wekker, we vertrekken om 4:30 naar Lichinga om Aldenice haar verblijfsvergunning te verlengen.
We vertrekken precies op tijd!
Maar om 5.30 horen we de achterband sissen. Ook hier gooien mensen glas op straat! Pedro heeft geen reserve band en moet het wiel naar huis rollen om het te repareren. Aldenice en ik blijven achter bij de auto. Langzaam zien we de zon op komen.
Na een aantal uren komt er een auto aan, het is Fred! Pedro zit ook in de auto met een gerepareerde binnenband! Na het monteren van het wiel kan onze reis verder gaan.
Net voor Lichinga maken we een korte stop. We moeten ons ontdoen van al het oranje stof. Iedereen die voorbij gaat blijft even kijken. Zoveel stof zien ze blijkbaar ook niet elke dag!
In Lichinga is er veel politie en veel controles van voertuigen. Blijkbaar komt er een belangrijk persoon naar de stad.
Ook wij worden aangehouden en Pedro moet zijn rijbewijs en verzekerings papieren laten zien. Ik zat een schets geven van het gesprek tussen Pedro en de agent. Natuurlijk geheel vrij vertaald maar waar gebeurd.
Pedro: hallo meneer agent, ik zal maar gelijk bekennen: Mijn verzekering is afgelopen en ik ben bereid de boete te betalen
Agent: oh, ik mag zelf geen boete uitschrijven. Ik zal de hoofdagent even halen.
Pedro: dag meneer de hoofdagent, mijn verzekering is afgelopen en ik ben bereid de boete te betalen.
Hoofdagent leest de verzekerings papieren en zegt: ze lijken mij inorde, niets mis mee!
Pedro: maar de verzekering is echt afgelopen, hoe hoog is de boete?
Hoofdagent: neem je me in de maling? De verzekering is inorde!
Pedro: nee, echt niet kijk nog maar een keer!
Hoofdagent kijkt nog een keer en telt op zijn vingers alle maanden die we dit jaar gehad hebben.
Hoofdagent: hmm, nu is het maand acht, klopt toch meneer? Het is toch niet maand negen?
Pedro: ja het is maand acht, maand negen is september. Maar de verzekering is echt afgelopen!
Hoofdagent (zichtbaar geirriteerd): nu is het afgelopen met die grappen! Je verzekering is geldig tot en met maand negen! En nu doorrijden!
Pedro: oke meneer de agent!
De verzekering was geldig tot 05-09-2010!
Aangekomen bij het vliegveld zijn er veel mensen die wachten en ook veel agenten. Blijkbaar moet het vliegtuig dat twee uur geleden had moeten landen is nog niet aangekomen. Het zal ongeveer om half één landen, we moeten een half uur op de parkeerplaats wachten. Het is geen Schiphol, er is een landingsbaan, een ruimte voor aankomst en een ruimte voor vertrek! Een half uur lang wachten we in de auto en bekijken de andere autos die rond rijden op de parkeer plaats, we schatten wat er allemaal mis mee is en hoelang het nog zal rijden!
Toen de tijd verstreken was kwam er een enorm kabaal, het vliegtuig is er!
Aldenice rent naar de aankomst hal, ze hoopt dat dit keer wel haar paspoort is mee gestuurd!
Ze heeft geluk! Het zat er tussen!
We rijden direct naar het kantoor van mirgatie om haar vergunning te verlengen.
Het duurt erg lang, dus Pedro, Sedani en ik gaan naar de markt om materialen te kopen en opzoek te gaan naar souvenirs die alleen in mozambique te koop zijn.
Zo zoek ik een kapelana met de kaart van Mozambique en een riem met de vlag van Mozambique. Maar helaas zijn die nergens meer te verkijgen en wist niemand waar ze nog te koop zijn.
Met de riemen was het hetzelfde, normaal worden die verkocht door mannen die rond lopen en iedereen vragen of ze iets willen kopen. Meestal zijn ze best lastig maar als je dan wat wilt kopen zijn ze er niet!
Pedro en Aldenice hebben ook een klein huis in Lichinga. Het is in een erg drukke buurt! De hoeveelheden stof zijn daardoor erg hoog. Na twee minuten kon ik niets meer zien op mijn ipad door het stof op het scherm! Ook is er een grote markt waar ze kleding en schoenen verkopen. 
Helaas voor Aldenice werkte de baas niet vandaag en had ze voor niets gewacht! Morgen zal de baas er weer zijn.
We moeten dus overnachten in Lichinga!
Maar omdat Pedro te weinig bedden heeft in zijn huis. Besluiten we naar het huis van Jan te gaan. Hij is niet thuis maar We mogen het gastenverblijf gebruiken.
Voor bij het avond eten had Pedro speciaal voor mij fanta annanas gekocht!
Voor Sedani was het avond eten niet zo goed, het was namelijk brood met worst! Hij had liever chima gegeten natuurlijk!

Vrijdag 5 augustus
Lichinga!

Pedro wil zo snel als mogelijk naar het kantoor voor migratie. We staan vroeg op en het eerste wat we kunnen doen is de zware bus, van Pedro, 500 meter duwen tot de weg naar beneden ging en de auto wilde starten.
In de stad haalde Pedro ontbijt voor ons en daarna ging Aldenice naar het kantoor.
Omdat het erg lang duurt gaan we nogmaals op zoek naar souveniers maar helaas hadden we weer geen geluk.
Op de grote markt voor kleding en schoenen vond pedro wel een paar voetbalschoenen en sandalen. Het is erg zoeken want de schoenen liggen op één grote hoop en je moet goed zoeken om twee dezelfde schoenen te vinden!
Aldenice belde dat ze klaar was en haar verblijfsvergunning rond is! Het kost een flinke duit! De overheid heeft duidelijk een nieuwe melk koe gevonden.
Na het middag eten haalt Pedro nog even wat voedsel voor zijn schapen bij de molen naast zijn huis. Voor de molen is het afval en Pedro krijgt het gratis mee.
Met een volle auto gaan we weer terug naar Itepela. 
Gelukkig kwamen we zonder problemen aan in Itepela. Uiteraard waren geheel oranje!
Nadat ik een douche genomen heb ontmoet ik pedro buiten, hij vertelt een aantal mannen over onze trip. Ze willen graag de foto's zien die ik gemaakt heb. Na het bekijken van de fotos van de trip willen ze eigenlijk wel alle fotos zien die ik in Itepela gemaakt heb. Samen bekijken we alle foto's en bij alle fotos worden weer de namen genoemd van de gene op de foto:)

Zaterdag 6 Augustus
Itepela!

In de vroege ochtend haalt Pedro hout op dat de zagers klaar hebben gezet aan de rand van het bos. Helaas hebben ze de verkeerde maat gezaagt! Omdat dit de zoveelste keer is besluit Pedro het hout niet van hen te kopen ( zo werkt hun salaris, Pedro betaald per plank) hij neemt het voor hen mee naar het dorp maar ze zullen iemand anders mmoeten vinden die het hout van ze wil kopen.
Na het ontbijt zetten we de paaltjes uit voor een huis dat Pedro laat bouwen voor een dame die Aids heeft. Het wordt een groot huis want ze heeft veel kinderen en klein kinderen!
We gaan op bezoek bij zagers in de bush. Ze zijn niet aan het werk maar hebben een gezellig 'werkoverleg' met een ander team. Pedro neemt alle planken die klaar zijn mee, dan kunnen de zagers hun geld morgen uitgeven op de markt.
In de middag wil Pedro graag een goede pomp bij zijn veld. Hij heeft nog een oude pomp liggen en wil deze gebruiken. Nadat de pomp goed getest is wordt het geplaatst bij zijn veld. Daar komt Pedro er achter dat hij veel snoer nodig heeft voor de electra en meer buizen voor het water. Gelijk heeft hij er geen zin meer in. Ik weet hem te ovdrtuigen het toch te doen want als zijn veld straks groter wordt heeft hij de pomp zeker nodig. Nu heeft hij een klein pompje, het is net niet genoeg voor zijn veld nu.
Na veel werk met het aanleggen van electra en het aanleggen van de leidingen bleek de pomp toch niet goed te werken. Ik denk dat de pomp te weinig stroom krijgt want het is aangesloten op de grote pomp. Pedro denkt dat het aan zijn mozambiqaanse verbindeningen ligt (kleine pijp in de grote pijp en dan met een oude binnenband van een fiets de boel dicht maken).
De zon gaat bijna onder, we kijken een andere keer verder.