Week acht!

Week acht.

Zondag 7 Augustus
Itepela!

Na het ontbijt is het tijd voor de zondagsdienst. Voor de eerste keer wordt de groep opgesplitst in kleine groepjes. Dit om alvast te wennen aan de kleine groepen die straks hun eigen dienst zullen houden. Iedereen behandeld het zelfde stuk over het 'Onze Vader'.
Iedereen deelt een stuk over hoe God voor hun zorgt en over het vergeven van anderen.
Het is een zeer bemoedigende dienst!
Na de dienst speel ik met een aantal mannen een spel op mijn ipad, het spel waar je vliegtuigen moet laten landen op een vliegveld vinden ze geweldig! Maar van boter kaas en eieren snappen ze niets.
Na het middag eten ga ik met Pedro naar de markt. Dit keer is zijn er naast kleding, fietsspullen en zeep ook tomaten te koop! 
In de avond komen de oudsten, die tevens de leiders zijn van de kleine groepen, bijeen voor een overleg en de visie voor de groepen.
Pedro vraagt mij voor bijbel teksten voor de leiders.
Na gebed heb ik de volgende teksten ontvangen: galaten 4, 1 koningen 21 en romeinen 12 vers 16. Het ging over vertrouwen op God en staan in de belofte van Jezus. Tevens ging het over de karakter van de groepen en hun positie in de hemelse gewesten.
De leiders werden erg aangeraakt door de teksten en de woorden die ik mocht spreken van de Heer. Het werd een avond die we niets snel zullen vergeten.

Maandag 8 Augustus

De studenten werken hard aan hun tafeltje. Sommigen zijn al aan de derde of vierde set poten! Nee, ze maken maar één tafeltje! Steeds als ze willen lijmen zien ze dat het niet past, ik had het ze al verteld maar ze zijn vol overtuigd dat het wel zou passen.
Langzaam maar zeker krijgen ze inzicht. Pedro stelt een dealine in. Donderdag moet het af zijn.
In de middag komt het team, van Jeugd met een Opdracht Itepela, bijeen voor een vergadering.
Centraal staat het thema over het opsplitsen van de kerk in kleinere groepen.
Alle leden van het team zijn kerkstichters en hebben allemaal dezelfde school gedaan. Toch zijn hun visies erg verschillend! Er worden af en toe harde woorden gewisseld. Dit topic ligt blijkbaar erg gevoelig. 
Gelukkig is het team erg close met elkaar en kunnen de frustraties naar elkaar snel vergeven worden.
Voor mij was het een wat vage vergadering. Het was vreemd te zien hoe de visies van elk zo verschilend kunnen zijn terwijl ze allemaal volgends het zelfde protocol werken welke ze op de kerksticht school hebben geleerd.
Ik vond het gaaf om te zien hoe ze na de tranen elkaar vergeven en vergeving vragen, zo hoort het te zijn in een gemeente.
Pedro heeft veel mensen aan het werk rond het huis. Het is bijzonder dat de mensen willen werken voor hun geld. Op deze manier laat Pedro de mensen zien dat als ze werken meer geld hebben en genoeg geld krijgen voor hun voedsel en dat voor de familie.
Pedro laat ze de groenten bewateren, hekken repareren en overig onderhoud van de tuinen.

Dinsdag 9 Augustus

In de ochtend laat Pedro de gewichten zien die hij gekregen heeft van Fred, aan de studenten en de mensen op zijn terrein. Het is een grote stang met aan elke kant twintig kilo. Ik schat het totale gewicht rond de zestig kilo. De mannen willen graag laten zien hoe sterk ze zijn en proberen één voor één het gewicht te tillen. Iedereen is gelijk sterk, niemand krijgt het gewicht hoger dan zijn ellebogen. Ik uiteraard ook niet, misschien moet Jaïr eens laten zien hoe het moet?
Voor het middag uur loop ik samen met Salomao naar het punt waar ik bereik heb met mijn ipad. Helaas is de verbinding zo slecht dat er geen internet is en met de mobiele telefoon iedere seconde het netwerk wegvalt. Hopen dat Pedro zin heeft om mij naar een betere locatie te brengen.
Pedro was er niet echt voor te porren, maar wat uren later wilde hij dan toch wel wat hout halen voor de donkeys. Het hout haalt hij naast de plek waar het beste ontvangst is voor de gsm's. Nu kan ik toch eindelijk mijn blog uploaden!
Toen Pedro mij had afgezet, op het punt waar ik het beste ontvangst heb, ging hij verder om hout te halen. Tijdens het uploaden kwam Frank (sportevangelist) aan fietsen om daar ook gebruik te maken van het ontvangst. Tijdens het wachten op de terugkeer van Pedro verteld Frank mij dat zijn kerk in Zambia een project wil opstarten om weeskinderen houtbewerking te leren zodat de kinderen zelf een inkomen krijgen en kunnen bouwen aan hun toekomst. Hij geeft mij de uitnodiging om naar Zambia te komen om daar les te geven! Als ik weer in Nederland ben zal hij mij meer details toe sturen.
Met mijn solarpaneel waarmee ik mijn ipad oplaad kan ik ook een USB ventilator laten draaien. De kinderen hier vinden het maar wat raar om het te zien. Ze zijn zelfs bang voor de ventilator! Toen de dappersten wat dichterbij durfden te komen vonden ze het toch wel lekker dat koele briesje. Al snel kwamen de anderen ook dichterbij en kon ik ze één voor één de ventilator boven hun hoofd houden.
Meneer Kambe woont naast Pedro, hij blijft steeds vragen om groenten uit Pedro zijn tuin. Pedro heeft hem meerdere keren verteld dat Kambe gewoon het stukje grond achter zijn huis moet bewerken en dat Pedro de zaden wel wil kopen voor hem. Maar Kambe vind blijven vragen om groente makkelijker.
De afgelopen paar dagen heeft Kambe voor Pedro gewerkt in de tuin. Ook vandaag bied hij Kambe een baan aan. Kambe moet in de buurt van zijn eigen huis de grond zodanig bewerken zodat er groente kunnen groeien. Kambe vind het maar vreemd dat Pedro daar een groente tuin wil! Na afloop en uiteraard de uitbetaling van het loon verteld Pedro hem dat het nu Kambe zijn tuin is! Kambe is er erg blij mee!

Woensdag 10 Augustus

Pedro coacht vandaag de kleine kerkjes zodat ze nog wat kunnen wennen.
Het begon al om zes uur in de ochtend! Gedurende de dag komen meerdere groepen samen. Tussen het coachen door lopen Pedro en ik naar een grote mieren heuvel midden in het dorp. Het gerucht gaat dat je er boven op goed ontvangst hebt met de gsm. We gaan het testen! Boven op de heuvel kan je bereik hebben als blijkbaar alle factoren gunstig zijn. We hadden voor ongeveer vijf minuten bereik, helaas niet genoeg voor internet. Zou ook te mooi geweest zijn, dan hoef ik maar twee minuten te lopen!
Nu we toch in het centrum zijn kunnen we bij één van de vijf kiosken (die allemaal het zelfde verkopen maar dat niet zo goed weten van elkaar) zaden kopen voor Kambe. Gelijk gaat Kambe aan de slag, hij vind het leuk!
Het aantal studenten voor de school is schaars vandaag. Hoewel de deadline op morgen staat en ze nog lang niet klaar zijn komen drie van de vijf niet!
Alleen Sedani en Sinoia werken door (Sinoia voorheen door mij geschreven als Sanoya. Tot ik hem gisteren zijn naam in een tafel zag krassen met een pen. Ik moest hem nog even corrigeren want hij was een paar letters vergeten!) . Deze twee studenten hebben niet de beste technieken vergeleken met de andere afwezige studenten maar zijn nu wel de enige die doorhebben wat kwaliteit is! Hun werk is nog niet optimaal maar ze hebben nu wel het inzicht, dat is al een mijlpaal!
Gedurende de hele dag komen groepen sterke mannen het terrein op lopen. Ze willen allemaal de gewichten proberen op te tillen. Iedereen lacht degenen uit die het niet lukt, tot ze zelf het gewicht proberen te heffen en het dan toch knap vinden van de anderen die het gewicht hoger heffen dan zij konden. 
Aan het einde van de dag waren er slechts vier mannen die het gewicht boven hun hoofd kregen. Één daarvan is Frank de sportevangelist, hij kwam even langs voor een potje vliegtuigen landen op de ipad en liet daarna de mensen even zien hoe ze het gewicht moeten tillen. 

Donderdag 11 Augustus

Toen ik wakker werd waren er al veel mensen op het terrein, allemaal sterke mannen die het gewicht proberen te heffen! Helaas voor hen zijn ze niet zo sterk als Frank!
Na het ontbijt gaan we diep de 'bush' in om planken te halen. Ze liggen er al twee maanden maar Pedro had niet genoeg mankracht om ze op te halen.
Waarom moeten veertien man planken halen? Normaal gaan we met zeven!
Als snel wordt het duidelijk, we rijden midden door de bush, er is geen weg en Pedro moet goed uitkijken om geen bomen en boomstronken te raken. We moeten bruggen bouwen om over kleine riviertjes te komen, hellingen minder stijl maken, de auto al slippend omhoog duwen en bomen omhakken (met de bijl die ik van Elwin heb mee gekregen, Pedro is er super blij mee!) om de auto weer verder te laten rijden. Ja de veertien man kom zeer goed van pas! 
Aangekomen op de bestemming blijken er tien planken gestolen te zijn! Maar de hoeveelheid planken is nog genoeg om de bus te vullen. 
Op de terugweg komen we weer langs een lastig punt. Een helling naar beneden met onderaan een smal watertje en direct weer stijl omhoog. Op de heenreis hebben we al veel aan de helling gewerkt maar nu is de bus te zwaar! Het hout moet uitgeladen worden, naar de overkant gebracht worden en dan weer ingeladen worden.
De bus heeft het erg zwaar de terug reis, veertien man en een flinke lading hout maken dat de bus weg zakt in het zachte zand. De bus heeft geen vierwiel aandrijving en heeft ook moeite met de boomwortels. We genieten met z'n allen van de geuren die binnen komen vanaf het hete staal van de koppeling en het verbrande rubber van de banden.
Thuis gekomen moet Pedro eerst twee uur lang lassen om de auto weer te repareren, het is een hele klus! De moter van de bus is zeer goed maar de rest van de wagen is rot. Na de laatste rit in de bush is de achterbumper doormidden gescheurd en tussen de achterdeur en de laadruimte is een enorme kier ontstaan!
Met veel stukken staal maakt hij een soort pleisters, de auto lijkt wel een lappendeken.
In de middag is het weer tijd voor een vergadering van het team van Jeugd met een Opdracht te Itepela. Het is een gezamelijk gebeds moment. We worden door Geraldo opgesplits in kleine groepjes en we mogen bidden voor de nieuwe kleine groepen van de kerk. Ik krijg Numerie 2 ter bevesteging van de groepen. Ook is het gaaf dat ook hier stammen zijn met stamhoofden. Er zijn al twee stamhoofden christen en beide hebben nu een eigen groep! De twee stamhoofden zijn Mustafa en Alabie(denk dat je het zo schrijft).

Vrijdag 12 Augustus

Bij het ontbijt hoorde ik dat het alarm twee keer was afgegaan vannacht! Ik heb er heerlijk doorheen geslapen, blijkbaar was ik dood op! Of zoals Pedro zegt: sleep like a frog ( blijkbaar kunnen kikkers in het water slapen en drijven ze met armen en benen wijd aan het water oppervlak, je kan ze dan makkelijk pakken omdat ze heel diep slapen!)
Pedro heeft het alarm wel gehoord en hoorde mensen weg rennen, de dieven wilden planken stelen maar dat ging niet door!
De studenten die nog wel werken aan hun tafek dachten snel klaar te zijn met de bovenkant van de tafel, maar helaas voor hun is het toch net even wat moeilijker dan zij dachten! Ze vinden het maar wat moeilijk om planken te maken met hoeken van negentig graden! Alleen dan zal de lijmverbinding optimaal zijn en hebben ze een tafelblad zonder kieren en of openingen.
Pedro ziet in dat de tijd vliegt! Ik ben hier al een tijdje maar we zijn nog zoveel van plan! Hij maakt even wat tijd in zijn drukke werkschema zodat hij en Sinoia uitleg kunnen krijgen over het maken van lades.
Beiden zijn verbaasd dat we na een uur theorie nog niet alles hebben behandeld over het maken van lade! Na anderhalf uur heb ik twee man suf gepraat en hoop ik dat ze de theorie zullen onthouden! Een lade maken is zo simpel nog niet!
Om twee uur begint de kerk (kleine groep) van Mustafa. Na driekwartier wachten test ik ook maar even de hangmat die Ferry gegeven heeft. Pedro wil al een hele tijd een hangmat en was enorm blij met het cadeau! Hij heeft het in de kerk (lees hutje van stro op een heuveltje) opgehangen, daar is het lekker koel! Vandaar dat ik ook even in de hangmat ging want buiten is het, zeker rond een uur of twee, enorm heet.
Om drie uur kwam Mustafa als eerste van de groep binnen lopen.
Pedro vertelt dat de zon twee uur aan geeft en de mensen hebben geen horloge, die kijken gewoon naar boven. En na nog een uurtje in de hangmat komen de eerste mensen. Toen begon de dienst om vier uur, maar twee uurtjes later!
Omdat de dienst van Mustafa dezelfde is als die Pedro gegeven heeft tijdens het coachen blijf ik bij de mannen die op het terrein zijn en die zich wat vervelen. Om ze wat nieuws te laten zien laat ik ze de Ipad race game van the fast and the furious zien. Ze vinden het geweldig! Na wat uitlet mogen ze ook racen, de meesten geven al snel op maar Sinoia wil volhouden en het onder de knie krijgen. Toen ik het voor deed leek het zo makkelijk!
Sinoia wordt steeds er steeds beter in, maar boter kaas en eieren is te lastig.
Tijdens het avond eten laat ik Pedro en Aldenice luisteren naar de muziek van Aviad Cohen (gratis te beluisteren op www.aviadcohen.com). Ze vinden de muziek van deze messiaanse artiest geweldig! Ze vragen om de mp3 maar dat gaat helaas niet via de Ipad (moet je itunes hebben, die je via internet download, internet voor de laptop is 120km verderop)

Zaterdag 13 Augustus

Ahhhhh vannacht was er zooooo veel lawaai dat ik niet kon slapen als een kikker! Er werden twee films gedraaid die over de megafoons galmden (zo weten de mensen dat de bios open is, moeten ze in Almere ook doen!). Een bios links en ééntje rechts! Verderop schreeuwen de besneden kinderen al uren om eten, om één of andere reden krijgen ze dat niet. Toen alles rustiger werd besloot de buurman naar de bijbel te luisteren via een speciaal soort radio, natuurlijk niet zo zacht maar op maximaal volume. En toen werd het iets rustiger, ik sliep bijna! Alarm! Dit keer hoorde ik het wel want ik sliep niet als een kikker! Het blijkt de buurvrouw te zijn die water ging halen om te koken! 's nachts? ja 's nachts want Moslims eten graag in de nacht tijdens rammadan. Ze schrok enorm en rende weg, Pedro zag haar nog net! Toen sliep ik, bijna! De buurvrouw heeft water gehaald en loopt weer door de bewegingssensoren (dwars over het terrein lopen van Pedro is korter dan even iets omlopen) en het alarm klinkt weer! En toen hoorde ik de Moslims hun eten bereiden, het fijn stampen van het graan en het gepraat van de mannen en vrouwen maar natuurlijk rennen de kinderen ook al rond om drie uur in de ochtend.
Pedro is al een week opzoek naar een rat in zijn huis, vannacht heeft hij hem eindelijk gevonden. Het beest gield zich schuil in een grote stoffen zetel, via een klein gaatje kwam hij er in! Helaas kan Pedro goed voetballen en vloog het beest door de lucht toen het wilde vluchten naar de keuken. Ratten kunnen niet zo goed vliegen en zo lag het beest stijfjes op het stoepje toen ik om zeven naar het ontbijt ging.
Pedro heeft fietsen geregeld bij Salomao. Samen gaan we op bezoek bij een aantal zagers die op hun machamba's ( velden ) zijn. Het is twee uur fietsen om ze allemaal te bezoeken, lekker de heuvels naar beneden! Helaas is de terugweg minder, de heuvels weer omhoog! Ach zo heb ik toch nog vijf uurtjes gefietst hier in Afrika!
Om twee uur begint de kerkgroep van meneer Alabie. Misschien geeft de zon de verkeerde tijd weer? Maar om drie uur komt er niemand en om vier uur is er nog steeds niemand en om vijf ook niet. Morgen maar eens vragen aan de groep waar ze waren?
Tijdens het wachten ziet Sinoia zijn kans, hij loopt naar mij toe en maakt de bewegingen die je doet tijdens de racegame op de ipad. Motocar? zegt hij. (chiyao voor auto, ja geleend uit het engels!). Hij laat de mensen die ook op het terrein zijn zien wat hij kan op de Ipad. De anderen proberen het ook. Maar geven al snel op. Sinoia wordt steeds beter in het racen en komt al als derde over de finnish in plaats van tiende en een ronde achter.
Om vijf neemt Pedro de mannen die toch al op het terrein waren mee om planken te halen uit de bush. Pedro weet dat de zagers graag geld willen hebben om op zondag uit te geven op DE markt. We bezoeken twee teams, beide hebben twintig planken gezaagd. Het is verschil is alleen dat één team er drie weken over doet en het andere team vier dagen! Pedro betaald toch per plank dus voor hem maakt het niet uit. Het team dat sneller zaagt maakt ook meer planken en krijgt meer geld. Het langzame team is meestal niet op locatie en leent van iedereen geld om rond te komen. De teams werken op tweehonderd meter afstand van elkaar, steeds als het snelle team planken had om op te pikkem keken we ook bij het trage team maar die waren er nooit en er werd ook geen progressie gemaakt.
Na het avond eten gaan Pedro en ik weer naar de mierenheuvel om te kijken of er dit keer internet is, maar helaas is er geen ontvangst voor mobiel verkeer. Op de terugweg ontmoeten we Viktor de buurman en tevens de drager van de achternaam Caturi. Itepela ligt in het gebied van Catur, een mini koninkrijk, waar de koninklijke familie Caturi regeerd. Helaas doet deze familie zeer weinig en zijn ze iedere dag ladderzat, echt regeren is er niet bij.
Maar de mensen hebben nog wel respect voor de Caturi. 
Viktor nodigt ons uit voor een gesprek bij hem thuis. Hij is al een paar dagen niet dronken en denkt veel na over het christendom. Ook zijn vrouw begint in te zien dat er liefde is binnen het christendom, de moslims brengen geen liefde! Als je een bruine huidskleur hebt moet je in armoede en elende leven en dat is de wil van Allah ( de boodschap die de moslims hier brengen, de moslims hier zien mij als uitverkorene omdat ik blank ben en dus door Allah gezegend!).
Viktor en zijn vrouw willen meer leren over het leven met christus, na vier jaar evangeliseren is het zo ver!