Week negen!

Week negen! De laatste week!

Zondag 14 Augustus

Na het ontbijt vertrekken Pedro en ik op de fiets naar het punt voor mobiele communicatie. Helaas is het internet er erg slecht. Steeds valt het weg, maar er is teminste internet!
Na drie uur heb ik dan eindelijk twee facebook berichten en een blog geupload.
Bij thuiskomst staat er al weer een wachtrij voor Pedro, allemaal stukke onderdelen van molens, fietsen en motoren.
In de middag gaan we de markt over, dit keer verkopen ze ook uien! Verder is er relatief weinig te verkrijgen, zoals gewoonlijk.
Weer thuis, kan Pedro gelijk weer verder lassen want er zijn alweer nieuwe klanten! Tijdens de las werkzaamheden van Pedro ziet Sinoia weer even de kans om te racen op de ipad!
Aldenice maakt een taart voor Frank, hij is jarig vandaag. 
Na het lassen vertrekken we naar het huis van Frank om zijn verjaardag te vieren. Maar iedereen is al weg, ook Frank. Blijkbaar was het een korte verjaardag.
In de avond is er een spoed vergadering omdat de minikerk van Jonathan vandaag behoorlijk vreemd verlopen is. Het team is ongerust!
De kerk van Jonathan bestaat voornamelijk uit mensen afkomstig uit malawi. Tijdens de dienst nemen ze afstand van de andere groepen en claimen zelf een nieuwe beweging te zijn die los staat van de kerk die gesticht is door het team van Jeugd met een Opdracht.
Ze kiezen een pastor, oudsten, leider en andere bedieningen en willen een traditionele kerk waar men niet het huizelijke gevoel heeft van een huiskring. Ze bouwen een kansel, podium en plaatsen banken in rijen. Dit alles in één dag in één dienst.
Vandaar de spoed vergadering, helaas duurde de vergadering erg lang en kwamen Pedro en ik pas om half negen thuis, toen moesten we nog eten! Aldenice heeft een stuk wild klaar gemaakt afkomstig van een soort hert dat hier leeft. Helaas is al het vlees vermalen tot gehakt! Dit omdat ze net een gehaktmolen hebben en het prachtig vinden om gehakt te maken, iets nieuws voor ze! Dus nu gaat al het vless door de gehaktmolen!

Maandag 15 Augustus

Om drie uur gaat de wekker en is het tijd om op te staan. Vannacht ben ik zes keer wakker geweest omdat ik geen adem kreeg door de ladingen snot en slijm, ik voel me gebroken en absoluut niet lekker!
Pedro is nog niet eens wakker! We zouden vandaag de berg beklimmen! 
Na veel geklop wordt hij dan eindelijk wakker, toen hij gereed was gingen we het dorp in om naar de jagers te gaan die ons zouden begeleiden.
Toen de jagers dan ook eindelijk wakker werden na wat gebonk op de deur konden we dan eindelijk gaan!
Althans, dat dachten we!
Nu blijkt dat de jagers geen idee hebben hoe ze naar de top van de berg moeten komen. De één zegt gewoon dit pad volgen en de ander zegt om de berg heen lopen, de conlusie is dat beide jagers nog niet op de berg geweest zijn! Het is inmiddels bijna vijf uur en er wordt een derde persoon wakker gemaakt. Hij claimt wel de weg te weten maar heeft deze week geen tijd want hij vertrekt straks naar zijn veld!
Helaas gaan we dus niet naar de berg die ik zo graag wilde beklimmen. Aan de ene kant ben ik blij want ik voel me behoorlijk ziek en moe maar aan de andere kant vind ik het erg jammer want ik heb sterk het gevoel dat ik iets van God zal leren boven op de berg.
Thuis gekomen kruip ik snel mijn bed weer in!
In de middag wil Pedro graag samen met mij naar de locatie waar we heen gefietst waren, maar nu met de auto om boomstammen te halen.
Maar voordat dat mogelijk is moet de auto eerst gelast worden want anders veliest Pedro diverse onderdelen van het frame!
De achterbumper en diverse andere metalen onderdelen hebben flinke scheuren of hangen los. Pedro spendeerd weer een aantal uur aan het repareren!
Als hij klaar is vertrekken we met een bus vol mannen die geld willen verdienen. Zo zie je maar dat Pedro zijn auto erg belangrijk is voor de economie van dit stadje. De auto is nodig om het hout te halen en te kopen van de houthakkers, dit zijn totaal tien mannen en het aantal groeit! Als het hout gehaald wordt dan moet het uit de bush gedragen worden naar de auto, dit wordt gedaan door diverse verschillende mensen die geld willen verdienen. Ze komen aan rennen als ze Pedro zien rijden door de stad naar de locatie, meestal zijn dit tien personen.
Met het hakken en halen van het hout krijgen ongeveer twintig families een inkomen! Het hout wordt door Pedro verkocht om inkomsten te krijgen om de mensen te betalen. Ook worden er door de vijf studenten meubels gemaakt en verkocht. Pedro zijn houtbedrijf alleen geeft aan vijfentwintig families een bron van inkomsten! 
Vandaar dat Pedro zijn grote wens is om een klein vrachtwagentje te kopen want zijn bus valt steeds verder uit elkaar! Helaas zijn de inkomsten te laag om een auto te kopen en is Pedro aan het bidden en regelmatig aan het vasten voor een nieuwe wagen!
In de avond vergaderen we met Jonathan en het team om duidelijkheid te krijgen in de plotste veranderingen van zijn minikerk.
De inbreng van mijn kant is dat hij alles moet toetsen en bevestiging moet vragen aan God voordat hij iets besluit! Als iets van God komt zal het hem drie keer bevestigd worden.
Blijkbaar waren dit sterke woorden want in iedereen die aan de beurt kwam na mij gaf aan dat ik woorden van waarheid sprak en deze zeer belangrijk zijn in deze kwestie!
Na de vergadering was het al weer half negen! Thuis gekomen heeft Aldenice weer hertengehakt! Erg lekker!

Dinsdag 16 Augustus

Pedro maakt mij wakker om zes uur: David! David! Kom we gaan! Ik heb een auto geregeld die ons naar Massangulo brengt!( ongeveer 30km verderop)
Pedro is uitgenodigd om bij een refionalevergadering te zijn over de taken van de overheid in de regio. Pedro is gekozen om in de raad te zitten die aan de overheid moet aangeven wat er moet gebeuren in de gemeenschap waar hij leeft. Zo kan hij aangeven of er een put moet komen, hoe diep het moet zijn, hoeveel mensen maken er gebruik van en hij moet melden als de overheid het verzaakt de put te plaatsen. Dit laatste zal wel vaak voorkomen maar de bestuurders drukken Pedro op het hart dat er nu dingen gaan veranderen en dat de president orders heeft gegeven naar de raad te luisteren en de verzoeken uit te voeren. Ook als de overheid plannen heeft in de regio moet dit eerst door de raad goed gekeurd worden. 
Ik haast me uit bed, ik weet dat het geduld van bestuurders van voertuigen hier erg laag is en wachten is niet hun favoriete bezigheid. Zo snel als ik kan pak ik mijn spullen en ren naar Pedro. We rennen naar het midden van het dorp, leeg en geen auto! We rennen nog een stuk verder, geen auto. Van mensen horen we dat toen Pedro de hoek om ging de auto weg reed.  Pedro vind het duidelijk niet zo leuk, de chaffeur van de wagen heeft regelmatig de auto gerepareerd op het terrein van Pedro en heeft ook veel gereedschap geleend en nu reed de chaffeur er gelijk vandoor. Stank voor dank!
Pedro regelt gelijk nieuw vervoer, de vergadering begint om acht uur! Zoals altijd als je haast hebt gebeurd er iets waardoor alles wat lastiger word. Het enige vervoer naar Massangulo is per motor want andere voertuigen zijn er niet. Nu zijn er diverse motoren in het dorp maar uiteraard nu zijn ze allemaal de stad uit, op drie motoren na. Aangezien Pedro en ik vervoerd moeten worden hebben we belang bij twee van de drie motoren. 
Één motor zien we net wegrijden en kunnen we niet meer vragen, toen waren er nog maar twee motoren! Er is een man met net een nieuwe motor, Pedro vraagt hem om één van ons te brengen en gelukkig wil de man wat geld verdienen. Motor nummer twee zien we langzaam voorbij rijden met mensen achter op, de bestuurder heeft al klanten!
Na veel praten weet Pedro de bestuurder en zijn klanten over te halen wat later de rit te doen en Pedro en mij eerst naar Massangulo te brengen omdat de vergadering zo begint!
Pedro en ik zitten dus allebij bij iemand achter op de motor, uiteraard geen helm of andere beschermdende kleding, en racen we over de straten van zand. Steeds als de motor door een stuk rijd waar het weg zakt door het zachte zand moet de bestuurder flink corrigeren om niet onderuit te gaan. Gaten in de weg en losse stenen worden door een flinke ruk aan het stuur ontweken, best spannend zo met tachtig zonder helm!
Het eerste wat mij opvalt in Massangulo zijn de bomen! Grote oude bomen! Pedro verteld dat de katholieke priester het voorelkaar hebben gekregen de overheid te stoppen om de bomen te kappen en zich met hun gebied te bemoeien. Het is zelfs zo erg dat de overheid een stuk verder een nieuw stuk stad heeft gemaakt, de stad bestaat dus eigenlijk uit twee delen. Het stuk van de katholieke kerk heeft toegang tot onbeperkt drinkwater wat uit een stuwmeertje komt op de berg. Massangulo ligt aan de voet van de berg. Overal in dit gedeelte van de stad staan bronnen waar het water dag en nacht stroomt!
Dit gedeelte heeft mooie oude gebouwen die allemaal midden in het bos staan, tevens is er een grote kerk die de stad een indrukwekkend uiterlijk geeft.
Aangekomen bij de locatie van de vergadering vinden we Lino. Lino is een man die elke zondag dertig kilometer fietst om naar de dienst te komen in Itepela bij Pedro. Pedro geeft hem de taak mij te begeleiden naar John. John werkt voor GIA ( als ik het goed onthouden heb) en bouwt een huis een voor zendings echtpaar van deze organisatie.
Pedro blijft op de locatie van de vergadering, die toch maar om elf uur begint omdat diverse mensen geen vervoer hebben om te komen, en gaan Lino en ik naar John.
We lopen een stuk en plots begint Lino wat te vertellen en te wijzen, hij wil me de weg vertellen en er vandoor gaan. Aangezien ik geen portugees kan probeer ik hem duidelijk te maken dat hij me echt moet brengen omdat ik er anders niet kom!
Na dik een half uur in de hete zon gelopen te hebben snap ik best waarom Lino niet wilde gaan. Onze start locatie was aan de buitenrand van het katholieke gedeelte en het huis word gebouwd aan de buitenkant van het nieuwe gedeelte van de stad. Het is een enorm stuk lopen!
Aangekomen op het bouwterrein is John verrast ons te zien. Gelukkig is deze australiër erg gastvrij en neemt de tijd ons de bouwplaats te laten zien. Tevens bakt John wat patat voor ons achter in zijn auto. John moet even iets aansturen en ik blijf even achter, als ik plots wordt aangesproken door de man die de watertoren bouwt en dus hoog aan het werk is. Hij roept naar beneden dat hij van mij gehoord heeft, hij komt uit Malawi en is ook meubelmaker! Hij kent Pedro en heeft op die manier weer van mij gehoord. Hij heet Jake en als ik volgend jaar kom wil hij zeker bij Pedro langskomen om dingen van mij te leren.
Als John weer terug komt vraag ik hem of hij vanmiddag tijd heeft het hout te halen in Itepela welk hij besteld heeft bij Pedro. Eigenlijk zou dat een andere dag gebeuren maar het leek Pedro en mij een goed idee om het vandaag te doen want dan hoeven we niet uren te zoeken naar iemand die ons terug kan brengen. John wil dat gelukkig best doen en kunne. Lino en ik terug naar Pedro om het hem te vertellen. In Massangulo is trouwens een goed telecom netwerk want daar staat de zendmast maar Pedro heeft zijn telefoon niet opgeladen en de batterij is op! Lino en ik moeten dus terug lopen!
Gelukkig weet een locale bouwvakker een kortere route naar de andere kant. Dit pad gaat een heel stuk over de berg, het is een lastig begaanbaar stuk maar wel korter.
Lino word al weer wat meer blij door de korte route en begint wat meer te praten met mij.
Met de paar portugeese woorden die ken weet ik hem te vragen of de kerk open is voor bezichtiging en of we er heen kunnen gaan.  Gelukkig is de kerk open en mogen wr naar binnen. De man die ons binnen laat is super trots op de kerk en laat ons alles zien! We mogen naar boven waar het koor op zondag staat. Hij laat ons alle gedeeltes zien van de kerk en mogen zelfs in het gedeelte waar de priesters zich omkleden! Alle kasten gaan voor ons open en de beste man laat vol trots alle gewaden en het goud en zilver van de kerk zien. Gelukkig voor die kerk zijn we te vertrouwen!
Na het bezoek aan de kerk vraag ik Lino of we naar de markt kunnen om te kijken of ze hier de juiste kappelana verkopen met de kaart van Mozambique maar helaas verkopen ze die hier ook niet.
Bij Pedro aangekomen vertellen we hem het nieuws dat John ons wil bregen om één uur of om vier uur. We kiezen voor vier uur omdat de vergadering flink uit loopt en ze nog lang niet klaar zijn.
Pedro weet niet zeker of hij klaar zal zijn om vier uur en geeft ons het vervoersbewijs voor het hout van John. Als John gestopt word door de politie kunnen ze zien dat het om legaal hout gaat. De politie stopt graag blanke mensen die hout vervoeren zegt Pedro.
Terug naar john voor communicatie en het document! Lino en ik lopen het stuk weer terug en beklimmen de berg weer.
John laat iedeen eerder stoppen met werken en brengt ons naar Itepela.
Aan de rand van de stad aangekomen zien we Pedro. Hij is net klaar en komt aan gerent, anders had hij een motor moeten regelen om hem terug te brengen.
Aangekomen in Itepela laat Pedro aan John zien wat hij voor hout heeft. Pedro kan niet zo goed uit zijn woorden komen in het engels dus schiet ik bij waar nodig om zijn verhaal kompleet en begrijpbaar te maken. Als Pedro even weg moet vertel ik aan John wat eigenschappen van bepaalde houtsoorten die Pedro verkoopt, eventjes 'prima klus' om de klant te helpen met zijn keuze. John kiest zo toch voor het hout van Pedro in plaats van het dennenhout dat in Lichinga verkocht wordt!
John gaat weer terug naar Massangulo met een truck vol palen om een frame te maken voor een tijdelijk huis op het bouwterrein voor John.
Sinoia is klaar met de tafel! Hij is er trots op! En Pedro en ik zijn trots op hem!
De tafel heeft de juiste constructie maar de maten en de afwerking zijn niet in orde. Maar we zijn al lang blij dat tenminste één student het project heeft weten af te ronden en nu het inzicht heeft hoe hij kwaliteit kan maken!
Tijdens het avondeten laat ik Pedro en Aldenice de fotos zien die ik vandaag gemaakt heb. 
Pedro verteld dat hij nu weet wat God van hem vraagt in raad. Tijdens de vergadering hebben diverse religieuse moslimleiders uitgesproken dat ze Pedro als zeer wijs beschouwen en zijn inzichten zeer belangrijk vinden en dat met name op riligieus gebied! Moslimleiders die de enige christen in de raad de meest wijze vinden op religieus gebied, laat ze dat maar niet horen in het middenoosten!.

Woensdag 17 Augustus

Pedro moet vandaag voor deel twee naar Massangulo. Ik voel me nog steeds niet lekker en besluit in Itepela te blijven.
Het vliegtuig dat ik aan het bouwen ben is nog steeds niet af door dat ik er geen tijd voor heb! Maar nu heb ik tijd! Na een paar uur us het dan zover! Het speelgoed vliegtuig is af! Het bewijs dat je van afval hout nog steeds mooie dingen kan maken.
Als ik buiten op de Ipad een stripboek aan het lezen ben komt er een jongentje naast mij zitten om ook plaatjes te kijken. Jongetje nummer twee komt ook al snel en voor ik er erf in hem staan er tien kinderen om mij heen. Met de paar woorden chiyao die kan weet op te verstaan dat ze de plaatjes en filmpjes willen zien die ik gemaakt heb. Bij iedere film die ik laat zien van het zingen in de kerk, klappennde kinderen en zingen ze mee.
Na het middag eten zie ik Sinoia onder de modder thuis komen. Ik bied hem even een potje racen aan om wat uit te rusten want hij heeft de hele morgen stenen gemaakt.
Samen met de broeders van de kerk bouwt hij een huis voor Helena, een zuster uit de kerk. Helena is trouwens de wasvrouw van de Pedro en Aldenice. Haar man is geen christen en blijft liever in hun oude huis bij zijn familie wonen, Helena heeft het daar erg zwaar omdat ze als christen daar zwaar het onderspit delft. Vandaar dat ze een eigen huis wil hebben weg bij die familie. Haar man is er op tegen, die vind het wel best dat zijn vrouw het zwaar heeft en regelmatig slaag krijgt van zijn familie. Hij helpt dus ook niet mee met het bouwen. Vandaar dat de broeders helpen en tevens de kinderen in de buurt hier. In heel het dorp word er geen huis gebouwd door zoveel mannen, vrouwen en kinderen!
Aldenice heeft het ook rustig vandaag. Ze geniet van het spel Angry Birds voor de PC die ik mee genomen heb. Ze is gelijk verslaafd en wil steeds verder en verder!
Als Pedro weer terug is en we het avondeten voor ons hebben horen we de schspen in de stal te keer gaan. Pedro gaat er naar toe om te kijken wat er aan de hand is. Er is een lammetje geboren! Het diertje is super lief om te zien!

Donderdag 18 Augustus

Als ik wakker hoor ik een aantal mensen werken een stuk verder op. Pedro en een aantal mannen van de kerk zijn stenen aan het maken voor het huis van Helena.
Uiteraard willen ze wat fotos hebben als bewijs dat ze hard gewerkt hebben en compleet onder de modder zitten.
Na het ontbijt mag ik nog één laatste les geven aan de studenten van de meubelmakerschool. Ik laat ze het vliegtuig zien dat ik gemaakt heb, allen zijn verbaasd hoe mooi het is en dat het compleet gemaakt is van hun afvalhout.
Op de ipad laat plaatjes zien van oude antieke meubelen, moderne meubelen en de bouwtekeningen. Ze zijn eerst heel sceptisch en zijn er van overtuigd dat ze zoiets niet kunnen maken, als ik de bouwtekeningen laat zien en ze vertel hoe zo'n meubel in elkaae zit zijn ze toch verbaasd. Ik hoop dat ze onthouden dat ze als meubelmakers naast de basic tafels en stoelen ook hele mooie meubels kunnen maken.
Aan het einde van de les mag ik Sinoia de prijs overhandigen en krijg ik van hem een afscheid cadeautje. Als ik het uitpak is het een fanta annanas! Super lekker!
Iedereen met wie ik heb samengewerkt heeft zich verzameld op her terrein van Pedro. Pedro heeft iedereen uitgenodigd voor een maaltijd met chima en kip. Zelfs de jager Asqui is er! Er zijn veel mensen gekomen en het is erg gezellig. Na het eten krijg ik een zegen mee van de oudsten en zingen de mensen een lied.
Ik heb veel kleding meegenomen met het idee om dit achter te laten in Afrika.
Nadat ik wat gereedschap en andere gadgets aan Pedro en Aldenice heb gegeven, geef ik  ook bijna al mijn kleding aan hen. Zij zijn er super blij mee! De kleding wordt gelijk in stapeltjes verdeeld om ieder lid van de kerk wat te geven. Zo gaat mijn witte kleding naar de dokter en sport kleding naar de sporters etc. Later ontmoeten de leden in de kerk en worden de pakketten verdeeld: iedereen heeft één paar sokken, een t-shirt en een onderbroek. ( speciaal voor deze reis heb ik nieuw ondergoed gekocht hoor!)
Iedereen is zeer dankbaar en uiten hun dankbaarheid ieder in een speech. Ze vertellen dat ze dit nog nooit eerder hebben mee gemaakt en dat ze dit zeer bijzonder vinden!
Na het feest moet Pedro zijn bus lassen want hij moet nog voor zonsondergang palen halen! Tijdens het lassen ontstaat er een grote windhoos precies boven mij. Voor een flink aantal seconden kon ik niets meer zien door het zand dat rondvloog. Mensen die het zien moeten lachen, blijkbaar zag het er heel appart uit! Veel huizen hebben schade opgelopen aan de daken. Zo ook het gastenverblijf van Pedro en Aldenice! Vanuit mijn bed kan ik gewoon door het dak naar buiten kijken! 
Na het halen van de palen is het donker, Pedro repareerd nog even snel het dak van het gastenverblijf zodat ik vannacht geen andere vreemde dieren in het huis krijg.

Vrijdag 19 Augustus

Itepela en Lilongwe!

Om half zes gaat de wekker. Pedro wil graag leren hoe hij zijn mobiele telefoon kan gebruiken om zijn laptop online te krijgen. Als ik bij zijn huis kom is alles nog donker! Na veel roepen hoor ik gestommel en iets dat klinkt als 'I am comming'.
Pedro zoekt snel de kabels en de telefoon en de laptop bij elkaar. Helaas is de accu leeg van de laptop, Aldenice kon niet lekker slapen en heeft wat veel angry birds gespeeld!
Om de laptop wat op te laden gaan we eerst maar ontbijten. Pedro heeft geen honger en gaat even de heren bezoeken die al buiten op zijn terrein rond hangen. Al snel komt hij terug met nieuws over één van zijn zaag teams. Het team had geen zin meer in het zagen van een bepaalde boom en heeft de plaats verlaten en is aan een andere boom begonnen! Als er controle komt op de zaag werkzaamheden krijgt Pedro een groot probleem omdat hij duurzaam hout verspilt. Hals over de kop vertrekt hij naar de locatie om het hout op te halen. Ik wil graag mijn ontbijt eten dus hij vertrekt zonder mij. 
Na het ontbijt verzamel ik mijn spullen en houd stille tijd. Graag wil ik Pedro en Aldenice een Woord geven als afscheid, en ik krijg een aantal teksten voor hen.
Ik wacht met het geven van de teksten tot Pedro terug is. De telefoon gaat, Frank Obdam is er in vijf minuten om mij op te halen!
Dan heeft Pedro wat pech en deel ik het woord alleen met Aldenice.
Ze is zeer aangedaan door de teksten die ik haar geef, één van de drie teksten heeft ze al eerder ontvangen! Samen bidden Aldenice en ik en bedanken God. 
Frank komt binnen tijdens onze amens.
Frank en ik stoppen mijn tassen achter in de auto als Pedro net komt aanrijden. Kan ik toch nog afscheid nemen van Pedro!
Na iedereen die aanwezig was een hand gegeven te hebben vertrekken Frank, Sandra, Judah en ik naar Malawi!
Tijdens de reis rijden we door Mandimba. Er staan veel mensen aan de kant van de weg samen met veel soldaten. Frank rijd er maar rustig voor bij, althans dat was het plan. Een soldaat met een revolver wil even stoer doen en  loopt voor de auto langs en richt zijn pistool op Frank! Frank rijd maar heel rustig door en hoopt dat de soldaat niet doordraaid.
De grens oversteken verloopt gelukkig soepel en we kunnen zonder zorgen verder. Tijdens de reis als we nog tweehonderd kilometer moeten horen we een metaal gedeelte van de auto aanlopen. Er is ergens olie uitgelekt en Frank hoopt dat we onze bestemming halen.
Gelukkig komen we goed en wel aan in Lilongwe. We laden de spullen uit bij Daniel en Frank en ik gaan even langs de kwik-fit om te vragen wanneer ze de auto kunnen repareren. Helaas kan het niet meer vandaag maar morgenochtend is het wel mogelijk.
Een werker van Daniel leert andere mensen koken en wij mogen het opeten! Het is een super lekkere maaltijd en iedereen neemt een tweede portie. We geven de leerlingen een zeer goed!

Zaterdag 20 Augustus

Lilongwe!

Daniel zet het ontbijt klaar voor ons, er is zelfs vleeswaar voor op brood! Frank en Sandra zijn blij dat er pindkaas is want die kunnen ze al een maand niet meer kopen in Lichinga.
Na het ontbijt gaan we naar het winkelcentrum waar ook de kwik-fit is. Halverwege komt Frank er achter dat hij zijn geld vergeten is! We maken rechtsomkeerd en direct daarna begint kleine Judah over te geven, hij voelt zich niet lekker en gooit alles er uit! Sandra en dus ook Judah zitten in het midden van de auto wat er voor zorgt dat ik ook geraakt wordt! Frank zet gelijk de auto aan de kant maar helaas is alles al uit Judah. We maken alles een beetje schoon en gaan verder naar het huis van Daniel.
Daar aan gekomen frissen we ons even op, toch goed dat ik één set kleding voor mijzelf heb bewaard! 
Eenmaal schoon gaan we weer richting het centrum.
Eerst brengen we de auto naar de kwik-fit en vervolgends brengen we Sandra naar de tandarts. Er is helaas geen goede tandarts in Mozambique dus moeten Frank en Sandra steeds naar Lilongwe als ze naar de tantarts moeten.
Gelukkig kan ze al snel geholpen worden en gaan Frank, Judah en ik naar de souvenir markt. Ik loop alle kraampjes eerst af om te kijken wat er te koop is. Alle marktkraam beheerders dringen om mij heen om wat te verkopen mijn antwoord aan hen is dat ik eerst alles wil zien voordat ik wat ga kopen.
Bij het einde aangekomen zie ik wat moois. De verkoper is er uiteraard als de kippen bij!
Hij zegt dat hij 8000K er voor wil hebben, nu weet ik dat hij teveel vraagt en ik laat blijken dat ik het te veel vind. Hij zakt en hij zakt en zakt tot 5000K ik denk dat het een goede prijs is en loop naar Frank want hij wil het geld wel voorschieten zodat ik later, op onze wandelroute door het centrum, mijn euro's kan wisselen.
Frank zegt dat we dat er niet voor gaan betalen en gaat met mij mee om mij te helpen. En uiteindelijk kregen we het naar 4200K! 
Nu weet ik hoe het moet! Ik ga er met volle moet in bij het volgende kraampje.
Na mijn gevecht met de prijs vertel ik het Frank, hij vind dat ik het goed gedaan heb!
Op naar de volgende! En weer goed gedaan! En de volgende! Het wordt steeds leuker!
Sandra is klaar bij de tandarts en we gaan haar ophalen, de mannen van de markt willen mij niet laten gaan maar we weten ons los te rukken.
Bij de tandarst was gelukkig alles goed gegaan en Sandra is weer blij.
We gaan naar de kwik-fit om te kijken of de auto al klaar is. Helaas nog niet maar een prijs hebben ze al wel voor Frank.
Sandra blijft met Judah bij de kwik-fit en Frank en ik gaan naar de supermarkt.
De supermarkt is groot en er is veel te koop in vergelijking tot de winkels in Lichinga. Maar in vergelijking met de C1000 in Almere buiten is het assortiment best klein.
Na de boodschappen gaan Frank en ik weer terug naae de kwik-fit enndus ook naar Sandra en Judah.
Natuurlijk is de auto nog niet klaar en gaan Frank en ik naar een andere winkel waar ze naast voedingsmiddelen ook gereedschap en andere dingen verkopen. We wisselen gelijk even wat euro's om om straks weer uit te geven aan souvenirs. Tevens kan ik gelijk Frank terug betalen!
We moeten de euro's op straat ruilen want de banken zijn al dicht omdat het zaterdagmiddag is. Frank weet gelukkig de actuele stand van de euro en we krijgen een goede ruil van de man.
Terug gekomen bij de kwik-fit is de auto klaar en kunnen we alle spullen inladen en wordt de auto nog even voor Frank en Sandra gewassen.
We rijden nog even langs de souvenirs en ik sla mijn slag weer. Eenmaal blut te zijn vertrekken we weer naar het huis van Daniel.
We besluiten te gaan barbequen! Tijdens de voorbereidingen kijk ik even bij de puppy's en zie dat er ééntje ziek is. Ik waarschuw snel Daniel en samen vragen we advies aan Sandra. Sandra geeft de puppy een zout oplossing en een bad. Het beestje begint al weer wat meer te bewegen, we hopen dat het diertje er weer boven op komt.
Na het heerlijke maal is het zeer gezellig en is het wachten op het vliegtuig!