Een ongepubliceerde blog

Onderstaande blog is een oude blog, die ik niet gepubliceerd heb. Mijn nieuwe blog vanuit Mozambique komt zo snel mogelijk. Door de drukte, het heen en weer reizen, ziekte en lege accu's ben ik helaas nog niet toe gekomen om een blog te schrijven.

Sinds mijn laatste blog is er veel gebeurd! Vaak krijg ik de vraag wat er allemaal gebeurt, omdat mensen graag op de hoogte gehouden willen worden. Vandaar deze blog, maar voel je vooral vrij om tussentijds contact met mij te zoeken.

In februari ben ik samen met mijn vader en Eran naar Brussel gegaan om mijn visum aan te vragen bij de Mozambikaanse ambassade. Voor de aanvraag had ik nodig: een vertaalde verklaring omtrent gedrag met de juiste stempels van de rechtbank van Den Haag, Justitie en Buitenlandse Zaken, als ook een uitnodiging van een instantie van uit Mozambique. Deze had ik gekregen van Jeugd met een Opdracht Lichinga. De ambassade had geen officiële stickers voor het visum en daarom moest ik mijn paspoort daar achter laten. Zij zouden het terug sturen als ze de stickers weer op voorraad hadden.

Wachtend op mijn paspoort kreeg ik steeds meer het gevoel dat het niet God zijn plan met mij is om met Jeugd met een Opdracht te gaan. God sprak tot mij onder andere door Zijn Woord. Het gevoel dat het niet juist is had ik al veel langer, maar iedereen die ik sprak in Lichinga zei dat het de enige optie was om het land in te kunnen komen. Mensen die voor mij bidden bevestigden dat ik Gods woord goed had verstaan, en dat het beter is een alternatieve route te nemen. Maar wat is de alternatieve route? Niemand kan mij precies vertellen wat de mogelijkheden zijn. De ambassade zegt niets daarover te weten. De enige mensen die er achter kunnen komen zijn de mensen die ik ken in Lichinga. De man die ik ken in Lichinga met een eigen bedrijf is Jan. Hij heeft een boerderij met melkkoeien. Over hem heb ik vaker geschreven in mijn blogs. Op dit moment helpt hij mij met het uitzoeken van de mogelijkheden om een eigen meubelmakerij op te zetten in Itepela. Als het mogelijk is om een eigen meubelmakerij op te zetten, kan ik hopelijk een verblijfsvergunning krijgen. Maar mag ik dan ook evangeliseren? Iets wat niet altijd samen kan gaan binnen bepaalde soorten visums. Tot ik weet welke stappen ik moet ondernemen zal ik hier in Nederland moeten blijven. Om deze reden heb ik dan ook mijn visumaanvraag geannuleerd. Ik hoop snel te weten te komen welke route ik moet gaan, want rond juni/juli begint het seizoen voor de meubelmakersschool weer. Het zou mooi zijn als er continuïteit zou kunnen zijn en de school elk jaar zou plaatsvinden.


Helaas zijn de financiën nog niet op een punt dat ik terug zou kunnen gaan om te kunnen les geven op de school. Op dit moment ontvang ik ongeveer 300 euro van gulle gevers. Helaas stoppen sommigen al met geven, omdat de aanloop te lang duurt. Omdat dit gulle gevers betreft krimpen mijn inkomsten aanzienlijk. Ik ben dan ook dringend opzoek naar meer sponsors. Op dit moment heb ik al mijn vrienden en kennissen gevraagd of ze mij willen sponsoren, dit heeft geresulteerd in de 300 euro per maand. Om te kunnen overleven in Itepela heb ik minimaal 500 euro nodig, per maand, dit is exclusief verzekeringen. Om de laatste 200 euro te behalen heb ik nu jullie hulp nodig. Door middel van mond tot mond reclame hoop ik het doel te bereiken, maar dat kan ik niet alleen. Ben je enthousiast over mijn werkzaamheden, vertel anderen er dan alstublieft over!

Mijn uitgaven zijn minimaal. Omdat de giften mijn huidige inkomen zijn, en deze zijn gegeven voor mijn werkzaamheden in Afrika, gebruik ik deze uitsluitend voor mijn vaste lasten. Dit betreft mijn zorgverzekering van 130 euro per maand en mijn telefoonrekening van drie euro per maand. Verder heb ik alle abonnementen stop gezet en geef ik geen geld uit. Mijn ouders betalen op dit moment mijn onderkomen en mijn eten. Soms als het erg krap word vragen ze mij of ik mijn eigen eten wil betalen, maar dat komt niet vaak voor.

Waarom ben je niet aan het werk, vragen de mensen vaak. Het is logisch dat ik werk zoek in werelds denken, het geeft immers stabiliteit in mijn inkomsten en brengt mij dichter naar mijn doel. Door Zijn Woord laat God mij weten dat dit niet Zijn plan is. Hij vertelt mij dat ik klusjes van mensen moet aannemen en dat ik op deze wijze nieuwe mensen zal ontmoeten die interesse hebben in mijn werkzaamheden in Itepela. De inkomsten van deze klussen zijn minimaal. Maar de Heer houdt zich aan Zijn woord, op bijna elke klus kom ik mensen tegen die ik mag vertellen over mijn reizen. Sommigen willen financieel helpen en anderen door gebed of door mond tot mond reclame. Zo kom ik langzaam dichter bij mijn doel en ondertussen mag ik mensen helpen. De klussen die ik gedaan heb, zijn heel divers zoals schoonmaken, behangen, schilderen, meubels maken, lampen ophangen en nog veel meer. Via Debby, die bij Gamma werkt, horen mensen van mijn werkzaamheden. Die mensen geven gereedschap en of hebben een klus voor mij. Maar ook mensen die mij al maandelijks sponsoren hebben klussen voor mij. De bedragen die ik ontvang zijn dat die de Heer hen ingeeft.


Tussen deze werkzaamheden door werk ik ook aan een projectplan en een flyer. Dit vind ik een lastig project omdat ik het erg moeilijk vind op mijzelf te profileren. Dit project verloopt dan ook erg langzaam. Als het eindelijk af is kan ik dit mailen naar bedrijven en instanties maar ook naar een aantal mensen die mij zouden kunnen helpen met het verspreiden van deze materialen. De flyer zal naar de website van El-Chai verwijzen, deze is helaas nog niet af. Familie Koning is druk aan het werk om de website te maken en ik hoop dat deze binnenkort af is zodat de flyer uitgedeeld kan worden.

Beppie, een vriendin van mijn moeder, helpt mij met het organiseren van mijn blogs zodat deze later als een boek kunnen worden uitgegeven. Hieraan moet ik meer tijd besteden, maar ik kan helaas niet alles tegelijk.

In mijn laatste blog schreef ik dat ik regelmatig naar de Jozua gemeente ging. Hier ga ik nog steeds heen, samen met mijn ouders en broers. De gemeente is nog aan het opstarten en is erg kleinschalig. Wij voelen ons er thuis en op ons gemak. Het is fijn om na een tijd zonder gemeente te zijn geweest weer een plek te hebben binnen een gemeente.

Er gebeurt dus erg veel op allerlei fronten. Ondanks alle drukte en gebeurtenissen zijn mijn gedachten steeds in Itepela bij de mensen die God zo lief heeft en bij mijn vriendin Ariel, die ik al sinds het begin van dit jaar niet meer heb kunnen omarmen. Ik zou zo graag weer terug willen zijn in Itepela.

Bid alstublieft mee voor mijn terugkeer naar Itepela. Ik heb op dit moment geen zekerheden. De enige zekerheid die ik heb is mijn geloof in God en dat Hij mij naar mijn bestemming zal leiden. Deze houvast is natuurlijk erg mooi en goed, maar is absoluut niet fijn als enige zekerheid. Zal ik op tijd terug zijn voor de school? Zal ik dan een goed visum hebben? Genoeg financiën? Genoeg mensen die mij steunen met gebed? God zorgt voor mij, net zo goed als voor de vogels in de lucht. Alleen Hij kan er voor zorgen dat ik weer daar ben waar ik graag wil wezen.